🌃 Przewlekłe Zapalenie Jelita Grubego Forum

Dziś jest:Wtorek, 2 sierpnia 2022, Imieniny: Euzebiusza, Gustawa Witaj na - forum medyczne portalu Możesz tu poszukać porady lekarza, laryngologa, ginegkologa, stomatologa, neurologa, bądź innego specjalisty, porozmawiać o chorobach, lekach, zdrowiu, znaleźdź odpowiednią dietę. Zapraszamy do dyskusji na tematy zdrowia i urody na forum medycznym Gastrolog forum Znajdujesz się w: » Forum » Lekarze i specjaliści » Gastrolog » Przewlekłe zapalenie jelita grubego a praca zmianowa. Forum Witaj na forum gastrologicznym! Na poniższym forum znajdziesz porady i informacje forumowiczów na tematy gastrologiczne - układu pokarmowego. Uzyskasz informacje na temat schorzeń przełyku, żołądka, jelita, odbytu, gruczołów trawiennych, wątroby, trzustki, itd. Zadawaj pytania i szukaj odpowiedzi u gastrologa. Zapraszamy do korzystania z forum! 2013-08-05 11:34Przewlekłe zapalenie jelita grubego a praca dwa lata temu miałem mocne bule brzucha, wzdęcia, biegunki itp. Porobiłem wszystkie badania (Gastroskopia, USG, Kolonoskopia). Lekarze stwierdzili - Przewlekłe zapalenie jelita grubego, polipy woreczka żółciowego (trzy - około 1cm) oraz zapalenie żołądka. Objawy na dłuższy czas minęły, stosowałem dietę, po 18 godzinie nie jadłem. Problem polega na tym że w pracy wrzucili mnie na system zmianowy i po dwóch miesiącach ponownie pojawiły się dolegliwości. Bywa tak że brzuch potrafi boleć przez dwa tygodnie. Czy może to być spowodowane pracą zmianową? Jeżeli tak to jaki lekarz może mi w razie czego wydać przeciwwskazanie na pracę zmianową? Dodam że w firmie tylko 2% robi na zmiany. Dziękuję.

Mam kolejny, chyba 4 raz od sierpnia ,stan zapalny uchyłków jelita grubego .Od sierpnia przyjmowałam stale Asamax 500 3 lub2razy dziennie .W ostrej fazie antybitotyk i zlecił tylko zwiększenie dawki Asamax przez 3 doby -bo temp. nie była tak wysoka jak uprzednio .jednak bardzo źle się czuję .Mam ciągle ból w lewym podbrzuszu,mimo brania : No-spy i Espułmisanu oraz chwilę mam dreszcze,temp. 37,2 A w poniedziałek do pracy- nie mam siły! KOBIETA, 58 LAT ponad rok temu Endoskopia tradycyjna a nowoczesna Lekarz Marcin Radkowska przedstawia różnice między endoskopią tradycyjna a nowoczesną. Endoskopia jest to badanie, które służy ocenie stanu narządów wewnętrznych. Witam, Uchyłkowatość jelita to schorzenie polegające na tworzeniu się uchyłków czy niewielkich wypukłych kieszonek w ścianie jelita grubego. Ich powstawaniu sprzyja przede wszystkim dieta niskobłonnikowa, gdyż kał formowany przy jej spożywaniu bardziej naciska na ściany jelita, wypychając je na zewnątrz, zamiast przesuwać się w dół przewodu pokarmowego. Dodatkowo tak powstałe uchyłki nie znikają, także uchyłkowatości jelita nie można wyleczyć, jeśli nie zmieni się tryb żywienia może ono pojawiać się cyklicznie (zapalenie uchyłków jelita połączone z infekcją). Obecnie jest Pani w okresie zapalenia (stąd bóle brzucha zazwyczaj w dolnej części i stan podgorączkowy) dlatego powinna wyeliminować Pani wszystkie produkty bogate w błonnik (pełnoziarniste produkty, warzywa). Po ustąpieniu objawów powinna wprowadzić Pani dietę bogatobłonnikową ze zwiększoną ilością płynów (najlepiej wody). Co powinno zmniejszyć nasilenie objawów uchyłkowatości poprzez redukcję ciśnienia wewnątrz przewodu pokarmowego. Pozdrawiam, mgr dietetyk Aleksandra Erdmann 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Choroba uchyłków jelita grubego a odpowiednia dieta – odpowiada Pawe Żmuda-Trzebiatowski Wyleczone stany zapalne uchyłków jelita grubego wskazaniem do zabiegu wycięcia części jelita – odpowiada Lek. Rafał Gryszkiewicz Usunięcie części jelita grubego i dieta – odpowiada Lek. Krzysztof Szmyt Czy choroba uchyłków jelita grubego pojawia się po lewej stronie brzucha? – odpowiada Prof. dr hab. Jarosław Leszczyszyn Ból dołu brzucha a stan po usunięciu pęcherzyka żółciowego, zapaleniu otrzewnej i wykryciu uchyłków jelita grubego – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka Jedzenie kaszy jaglanej przy zapaleniu uchyłków jelita grubego – odpowiada Lek. Tomasz Stawski Dieta przy uchyłkach jelita – odpowiada Małgorzata Gajewczyk Stany zapalne jelita grubego w kolonoskopii – odpowiada Lek. Krzysztof Szmyt Co oznaczają bóle brzucha przy uchyłkach jelita? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Uchyłki jelita grubego, powiększona śledziona i przepuklina u 38-letniej kobiety – odpowiada Dr n. med. Wojciech Kawiorski artykuły

1. Przewlekłe zapalenie trzustki. Trzustka to gruczoł dokrewny, który produkuje hormony regulujące poziom glukozy we krwi oraz gruczoł trawienny, który dostarcza do jelita składniki pożywienia. Uszkodzenie trzustki może prowadzić do niedożywiania organizmu, a także do cukrzycy. Niestety, dopiero bardzo poważne uszkodzenie trzustki

Zapalenie jelita grubego może przebiegać na dwa różne sposoby: Ostre zapalenie jelita grubego; ostry początek i krótki czas trwania. Zaburzenia odżywiania są najczęstszą przyczyną. Przewlekłe zapalenie jelita grubego: pojawia się w odstępach od dwóch do trzech tygodni lub nawraca przez całe życie zwierzęcia.

^{Fot.: Robert Kneschke / Przewlekłe zapalenie jelita grubego może mieć różne rodzaje i przyczyny. Niezależnie od typu związane jest jednak z objawami, takimi jak: ból brzucha, biegunki i wzdęcia. W leczeniu, oprócz antybiotyków i innych leków, dużą rolę odgrywa dieta, która potrafi wyciszyć chorobę i tym samym poprawić stan osoby na nią cierpiącej. Przewlekłe zapalenie jelita grubego najczęściej dotyka osoby dorosłe – gdy borykają się z nią dzieci lub osoby starsze, może być to dla nich niebezpieczne. Większość przypadków wymaga leczenia, jednak choroba ma dobre rokowania – aż 90% osób chorych jest w pełni zdolnych do pracy (nie uwzględniając pierwszego roku leczenia). Co to jest przewlekłe zapalenie jelita grubego? Przewlekłe zapalenie jelita grubego to stan chorobowy, który, w przeciwieństwie do swojej ostrej formy, jest powolny, długotrwały i postępujący z upływem czasu. Nierzadko zdarza się, że jest to choroba nawracająca mimo wyleczenia. Zapalenie może mieć dwa rodzaje. Wyróżnia się niedokrwienne zapalenie jelita grubego, które ma silny związek z miażdżycą. Wynika z tworzenia się blaszek miażdżycowych w tętnicach, które utrudniają dopływ krwi do ścian jelita grubego. Tego typu przewlekłe zapalenie jelita leczone jest antybiotykami i z reguły nie daje powikłań. Innym rodzajem choroby jest mikroskopowe zapalenie jelita grubego, które występuje znacznie rzadziej i najczęściej u osób po 60 roku życia. Niestety zarówno jego przyczyna, jak i rokowanie oraz przebieg nie są do końca znane. Leczony jest farmaceutykami przeciwzapalnymi, lekami przeciwbiegunkowymi i antybiotykami. Do przewlekłej formy tej choroby zalicza się także wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Jest to stan chorobowy dotykający osoby w przedziale wiekowym 20–40 lat. Przyczyn jego powstawania jest kilka i zalicza się do nich czynniki genetyczne, środowiskowe i immunologiczne. Mogą go wywoływać także leki, stres i zakażenia. Innym przewlekłym zapaleniem może być choroba Leśniowskiego-Crohna, która, w przeciwieństwie do wcześniejszych zapaleń, oprócz jelita grubego, może dotyczyć każdego fragmentu układu pokarmowego – od jamy ustnej do odbytu. Przewlekłe zapalenie jelita grubego – objawy Objawy przewlekłego zapalenia jelita grubego mogą być różne i zależne od typu schorzenia. W niedokrwiennym zapaleniu występują przede wszystkim ból brzucha i krew w kale. Z kolei w mikroskopowym pojawiają się wodniste biegunki (bez odwodnienia), wzdęcia i utrata masy ciała (ok. 5 kg). We wrzodziejącym typie zapalenia osoba chora boryka się z krwistymi biegunkami. Ponadto występuje ból brzucha, gorączka, osłabienie perystaltyki jelit i ogólne osłabienie organizmu. Z kolei u osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna głównymi oznakami są biegunka i ból brzucha. Przewlekłe zapalenie jelita grubego daje objawy, które nie są charakterystyczne, dlatego też diagnostyka i rozpoznanie nie są proste i mogą wymagać wykonania wielu specjalistycznych badań. Zobacz film: Jak zbudowany jest układ pokarmowy? Źródło: 36,6 Przewlekłe zapalenie jelita grubego – jaką dietę należy stosować? Dieta podczas przewlekłego zapalenia jelita grubego odgrywa bardzo ważną rolę – to od niej w dużej mierze zależą przebieg, rokowania, a także czas leczenia i samopoczucie osoby borykającej się z tą chorobą. Istotną kwestią jest również to, że nierzadko taka dieta jest wyborem na całe życie, a nie tylko na czas leczenia. Najczęściej dieta na przewlekłe zapalenie jelita grubego jest lekkostrawna i o niskiej zawartości błonnika. Ważne jest również wykluczenie produktów powodujących zapalenie – mogą to być nabiał, rośliny strączkowe, pszenica czy orzechy. Dieta powinna obfitować w produkty nieprzetworzone, bogate w witaminy i mikroskładniki. Należy dbać o to, aby jelita były oczyszczane, czyli nie spożywać produktów, które mogą w nich zalegać i fermentować (np. czerwonego mięsa). Warto również pamiętać, że także sposób przygotowania posiłków jest nie bez znaczenia – smażone na głębokim tłuszczu czy pieczone dania nie będą pozytywnie wpływały na organizm z zapaleniem jelita grubego. Oprócz tego bardzo ważne jest także właściwe nawodnienie, gdyż objawy mogą odwodnić organizm, a tym samym wpłynąć niekorzystnie na jego funkcjonowanie. Zbilansowana dieta jest podstawą uzupełnienia powstałych, np. podczas biegunki, niedoborów. Leczenie przewlekłego zapalenia jelita grubego Oprócz dietoterapii podczas leczenia przewlekłego zapalenia jelita grubego wdrożone zostaje także leczenie farmakologiczne. Najczęściej są to antybiotyki, które usuwają bakteryjną lub toksyczną przyczynę. Jeśli jednak zapalenie jest nieswoiste, to należy wdrożyć długotrwałe leczenie przeciwzapalne – najczęściej są to leki, takie jak: kortykosteroidy, niesteroidowe leki zapalne i leki immunosupresyjne. Ponadto należy wyeliminować ewentualne czynniki powstawania choroby, tj. stres, zakażenia itp. Niestety leczenie przy tym schorzeniu nie jest obojętne dla organizmu i bardzo często wiąże się z powikłaniami. Może dojść np. do: perforacji jelita, krwotoku, polipowatości, raka jelita grubego lub jego zwężenia. Bibliografia: 1. Beata Kosińska, Diagnostyka laboratoryjna nieswoistych zapaleń jelit} Wrzodziejące zapalenie jelita grubego a seks – odpowiada Prof. dr hab. Jarosław Leszczyszyn. Przewlekłe zapalenie jelita grubego i diagnostyka w kierunku choroby Leśniowskiego-Crohna – odpowiada Lek. Marta Hat. Stwierdzone wrzodziejące zapalenie jelita grubego – odpowiada Dr n. med. Michał Kąkol. Pytania do specjalistów. Historia wyniki obrazowania ocena patologicznadyskusja Historia U 23-letniego mężczyzny z rozpoznaną w maju chorobą zapalną jelit przebieg kliniczny pogarszał się pomimo maksymalnej terapii medycznej. W sierpniu został przyjęty do szpitala z bólem brzucha, utratą wagi 60 funtów (27 kg) i 8-10 epizodami biegunki dziennie z mieszaną krwią i śluzem. Jego historia rodzinna ujawniła dwóch kuzynów ze strony matki z chorobą zapalną jelit. Podczas przyjęcia do szpitala miał łagodny tachykardia (104 uderzenia na minutę), ale normotensyjny i afebrylowy. Badanie fizykalne wykazało wzdęcia bez odbicia lub ochrony. Istotne wartości laboratoryjne obejmowały podwyższoną liczbę białych krwinek 11 700 komórek na mikrolitr i przesunięcie w lewo, a także poziom hemoglobiny 10,9 g / dL, wskazujący na niedokrwistość. Pacjent został umieszczony na schemacie reszty jelita z nawodnieniem dożylnym, całkowitym żywieniem pozajelitowym, hydrokortyzonem, antybiotykami i cyklosporyną. Wykonano tomografię komputerową brzucha i miednicy. Do dnia 9 hospitalizacji częstotliwość epizodów biegunki wzrosła do 12 razy dziennie. Pacjent miał gorączkę do 38°C, tachykardię do 125 uderzeń na minutę i anemię, z poziomem hemoglobiny 8,5 g/dL. Stwierdzono liczne zaburzenia elektrolitowe, w tym hipokaliemię, hipofosfatemię i hipokalcemię. Zdjęcia RTG brzucha w pozycji leżącej i pionowej wykazały stabilne rozszerzenie okrężnicy poprzecznej bez wolnego powietrza dootrzewnowego. W 10 dniu pobytu pacjenta w szpitalu wykonano kolektomię subtotalną z ileostomią. wyniki obrazowania tomografii komputerowej brzucha i miednicy wykonano po podaniu doustnym i dożylnym materiału kontrastowego. Topogram ujawnił obszary guzkowe o wysokim tłumieniu, pokrywające pozornie ahaustralną okrężnicę poprzeczną, która została rozszerzona do 8 cm (ryc. 1). W prawym okrężnicy obrazy CT ujawniły rozszerzenie, obwodowe zgrubienie muralu, nieregularną powierzchnię śluzówki (, ryc. 2) i znak celu (, ryc. 3). Rozproszone pęcherzyki gazu sąsiadujące ze ścianą zależną jelita ślepego sugerowały pneumatozę, ale nie było gazu żylnego wrotnego (ryc. 3). Pseudopolipy na ścianie okrężnicy poprzecznej rozszerzonej do światła (ryc. 4). Zstępujące i esicy części jelita grubego zostały częściowo zawalone, ale wydawało się, że mają pogrubione ściany. Rozszerzone naczynia krwionośne w pobliżu esicy i wysokie tłumienie w sąsiednim tłuszczu wskazywały na zapalenie i przekrwienie (ryc. 5). Jelito cienkie i krezka zostały oszczędzone. Umiarkowana ilość płynu była obecna w całym brzuchu i miednicy, ale nie było wolnego powietrza. ocena patologiczna okaz z kolektomii miał 78 cm długości. Prawe i poprzeczne części okrężnicy wykazywały wyraźne rozszerzenie. Owrzodzenia błony śluzowej i zmiany polipoidalne, z których niektóre były pokryte opalenizną i żółtymi wysiękami, były oczywiste podczas kontroli brutto (ryc. W mikroskopii widoczne było rozległe owrzodzenie, które rozciągało się do poziomu stanu zapalnego muscularis propria. Wystające z tej podstawy były pseudopolipy składające się z resztkowych błon śluzowych i podśluzówkowych, z których wiele było pokrytych tkanką granulacyjną (Fig. W ścianie okrężnicy nie było ani grubego, ani mikroskopijnego śladu powietrza. Rozpoznano wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Ogniskowe wykwity pseudomembrany wskazywały na nałożoną infekcję Clostridium difficile (,, rys. 7b). dyskusja choroba zapalna jelit odnosi się do grupy zaburzeń charakteryzujących się zapaleniem jelit, objawami pozajelitowymi i przebiegiem nawracającym (, 1). Chociaż wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna stanowią większość przypadków zapalnej choroby jelit, nieokreślone zapalenie jelita grubego, podmiot wykazujący nakładające się cechy kliniczne, obrazowe i histologiczne, stanowi do 6% przypadków (,2). etiologia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego jest nieznana, choć badania wykazują częstsze występowanie u członków tej samej rodziny (,3), a także w obrębie obszarów północnych i miejskich (, 4) sugerują interakcję między czynnikami genetycznymi i środowiskowymi. Roczna częstość występowania w Ameryce Północnej wynosi 2-14 na 100 000 osób w populacji ogólnej (, 5), z mężczyznami częściej niż kobietami ( (,5–,7). Większość osób z chorobą są w wieku od 15 do 40 lat w momencie diagnozy (, 6). obecność wrzodziejącego zapalenia jelita grubego lub choroby Leśniowskiego-Crohna można podejrzewać u pacjentów z uporczywą biegunką, pilnością wypróżnienia i dymem, często związanym z gorączką, bólem i utratą masy ciała (, 8). Ponieważ objawy te nie są specyficzne dla zapalnej choroby jelit, wstępna praca powinna obejmować badania stolca i biopsję w celu wykluczenia przyczyn zakaźnych (, 9). Gdy wymagane jest obrazowanie, preferowana jest kolonoskopia, ponieważ umożliwia zarówno bezpośrednią wizualizację błony śluzowej jelita grubego, jak i pobieranie próbek tkanek (, 8,, 10). Radiografia luminalna wzmocniona kontrastem (badanie lewatywy baru) jest jednak niezbędna, gdy bariery anatomiczne, takie jak zwężenia okrężnicy,uniemożliwiają odpowiednie badanie endoskopowe lub gdy podejrzewa się chorobę w jelicie cienkim (, 10). Lewatywa baru z podwójnym kontrastem i badanie kontrolne baru z jelita cienkiego mogą wykazać drobny szczegół błony śluzowej i dostarczyć cennych informacji na temat rozciągliwości światła, zwężenia i tworzenia przetoki (, 10). W rzeczywistości seria jelita cienkiego pozostaje testem z wyboru do oceny jelita cienkiego (, 1). W przypadku ciężkiego zapalenia jelita grubego, zarówno kolonoskopia, jak i badanie lewatywy baru są przeciwwskazane ze względu na zwiększone ryzyko perforacji (, 10). Ponadto Żadna modalność nie jest w stanie wykazać przezmuralnego stopnia choroby. Dlatego tomografia komputerowa stała się cennym narzędziem oceny powikłań dootrzewnowych, w tym ropnia, przetoki i perforacji (,1,,10,,11). odróżnienie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego od choroby Leśniowskiego-Crohna jest ważnym wyzwaniem, ponieważ komplikacje, postępowanie i rokowanie tych chorób różnią się (, 2). Choroba Leśniowskiego-Crohna może wpływać na długość przewodu pokarmowego w sposób nieciągły, zwykle najbardziej poważnie w jelicie krętym i jelicie ślepym oraz ze względnym oszczędzaniem odbytnicy (,10,,12,,13). Choroba okołoodbytnicza jest częsta (, 14). Ściana jelita może być zaburzona asymetrycznie, z cofnięciem się na brzegu krezki i sacculacją krawędzi antymezenterycznej (, 14). Ponieważ proces zapalny jest typowo transmuralny, owrzodzenie z guzkowym lub brukowym wyglądem i szczelinami, przetokami i ropniami jest powszechne (, 13,, 14). natomiast wrzodziejące zapalenie jelita grubego jest na ogół powierzchownym procesem zapalnym, który wpływa na błonę śluzową jelita grubego (, 13). Zajęcie odbytnicy występuje w 95% przypadków, ze zmiennymi stopniami przylegającego, obwodowego i proksymalnego rozszerzenia w całym jelicie grubym (, 8). Choroba jelita cienkiego jest rzadkością. Dlatego seria baru jelita cienkiego może pomóc w odróżnieniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego od choroby Leśniowskiego-Crohna (, 8). Mniejszość pacjentów z pancolonic wrzodziejące zapalenie jelita grubego, jednak wykazywać edematous zmiany końcowego jelita krętego. Znany również jako płukanie krtani, proces ten różni się od choroby Crohna obecnością patulous zastawki jelitowo-jelitowej i brakiem owrzodzenia (,9,,10,,14). Przetoki i ropnie mogą być obecne, ale są rzadkie (, 11,,15). zgrubienie ściany jest częstym objawem zapalnej choroby jelit; ogólnie jednak wrzodziejące zapalenie jelita grubego powoduje mniejsze zgrubienie ściany niż choroba Leśniowskiego-Crohna (,10,,15). Najwcześniejszymi objawami zapalenia są przekrwienie i zmienione wytwarzanie mucyny. Zmiany te są odpowiedzialne za ziarnisty wygląd błony śluzowej odnotowany na zdjęciach radiologicznych z badań baru u pacjentów z ostrym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (, 14,,15). W miarę pogarszania się stanu zapalnego ścianka okrężnicy pogrubia się i tworzą się wgniecenia przypominające odcisk kciuka, które są widoczne na zwykłych zdjęciach radiologicznych i zdjęciach z badań baru (, 12). Gdy obrzęk występuje nieproporcjonalnie w różnych warstwach ściany jelita, jak w przypadku opisanym w tym artykule, seria koncentrycznych pierścieni o zróżnicowanym tłumieniu, znanych jako znak docelowy,może być widoczna na obrazach ct o wzmocnionym kontrastowym materiale dożylnym (, 11,, 14). ewentualna erozja przez błonę śluzową i podśluzówkową powoduje charakterystyczny wrzód w kształcie guzka, który można zobaczyć na zdjęciach z badań baru (,12). Gdy przylegające wrzody łączą się, rozległe obszary błony śluzowej są osłabione i opadają, pozostawiając Wyspy resztkowej tkanki, które rozciągają się do światła okrężnicy (,12). Pozostałości śluzówki w kształcie grzyba, lub pseudopolipy, mogą być widoczne, gdy są nakreślone powietrzem na zwykłych zdjęciach radiologicznych i obrazach CT (,11,,12). podobnie jak ten pacjent, szacuje się,że 15% -20% osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego rozwija postać piorunującą (, 14), która charakteryzuje się ciężkimi objawami i stanem zapalnym,który rozciąga się głęboko pod błoną śluzową jelita grubego (, 12,, 16). Uszkodzenie mięśni propria powoduje rozszerzenie okrężnicy i utratę haustra (, 16). Objawy te są najbardziej widoczne w niedołężnych pętlach jelita, takich jak okrężnica poprzeczna, do której może u pacjenta wznosić się powietrze (, 14,, 16). Podrażnienie Serosal i wodobrzusze są rzadkie i mogą być związane albo z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego lub nałożonych procesów, takich jak zakażenie C difficile (, 11). Toksyczny megakolon, potencjalnie śmiertelne powikłanie, które rozwinęło się u tego osobnika, jest obserwowane u mniej niż 5% pacjentów (,14,,16) i charakteryzuje się zarówno Nie obturacyjnym rozszerzeniem okrężnicy Do co najmniej 6 cm,jak i objawami toksyczności ogólnoustrojowej (, 17). Chociaż toksyczny megakolon może wystąpić w dowolnym momencie podczas wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (,14,,16), odnotowano,że 30% przypadków rozwija się w ciągu 3 miesięcy od rozpoznania (, 16). Zachorowalność może wynikać z wielu czynników, w tym zaburzeń elektrolitowych, utraty płynów, krwotoku i perforacji (, 16). u pacjentów z mniej ciężkim przebiegiem choroby na zdjęciach z badań baru można przedstawić tzw. okrężnicę prowadzącą. Stan ten może wystąpić z wielu powodów u pacjentów z przewlekłym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Po pierwsze, regeneracja błony śluzowej może prowadzić nie tylko do powstawania polipów nitkowatych,ale także do przerostu muscularis mucosae (, 11,, 12). Skurcz powiększonej warstwy mięśniowej nadaje okrężnicy zwężony, ahaustralny i skrócony wygląd (, 12,,14). Po drugie, zwężenia mogą zagrażać rozciągliwości luminalnej (, 12). Po trzecie, zwężenie może być spowodowane odkładaniem się tłuszczu w warstwie podśluzówkowej ściany jelita, szczególnie w odbytnicy (, 11,, 14). Ostatnia, pozatwardówkowa proliferacja tłuszczu, szczególnie w okolicy okołoodbytniczej, może powodować zwężenie luminalu i charakterystyczne poszerzenie przestrzeni przedobrzusznej (, 15). przewlekłe wrzodziejące zapalenie jelita grubego wiąże się ze zwiększonym ryzykiem raka jelita grubego, które zależy od czasu trwania i stopnia choroby i wynosi od 0,5% do 1,0% rocznie po 10 latach choroby powszechnej. Dlatego zaleca się Nadzór (, 8). Wysoki stopień podejrzenia jest konieczne, jak rak związany z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego może tworzyć plaquelike, naciek, lub guzy scirrhous, które mogą symulować łagodne zwężenia (, 12,, 14). najbardziej odpowiednia terapia dla każdej osoby zależy od nasilenia objawów i stopnia choroby. Terapia medyczna zmniejsza stan zapalny, ale nie leczy podstawowego procesu; dlatego wielu pacjentów doświadcza woskowania i słabnących objawów w czasie (,13). W przeciwieństwie do terapii medycznej, chirurgia leczy objawy jelitowe wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, ale wiąże się z nowym ryzykiem i wymaga zmian w stylu życia (, 13). Planowa operacja jest rozważana dla tych pacjentów z długotrwałym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, u których wystąpią objawy medyczne, ciężkie działania niepożądane związane z lekiem, dysplazja lub nowotwór złośliwy (, 8,, 13). W przypadku wykrwawienia, perforacji lub piorunującego zapalenia jelita grubego, które nie reaguje na maksymalną terapię medyczną, wymagana jest wyłonienie kolektomii (, 8,, 13). z powodu ciężkich objawów i progresji do toksycznego megakolonu, pacjent w tym przypadku przeszedł najczęstszą procedurę awaryjną, całkowitą kolektomię brzucha z woreczkiem Hartmanna i ileostomię końcową. Operacja ta wiąże się z mniejszym ryzykiem krwawienia i uszkodzenia nerwu miednicznego niż wyłaniająca się proktokolektomia i pozostawia odbytnicę w miejscu do zastosowania w przyszłej procedurze wznowienia (, 13). 3 miesiące później przeszedł proktokolektomię końcową i zespolenie odbytu torebki jelitowej bez powikłań. Rysunek 1. Topogram na plecach uzyskany w tomografii brzusznej pokazuje rozszerzone pętle jelita grubego i cienkiego we wzorze sugerującym niedrożność adynamiczną. Okrężnica poprzeczna pojawia się aaustralnie, zawiera pseudopolipy (strzałkę) i ma średnicę 8 cm. Rysunek 2. Koronalny sformatowany obraz TK brzucha i miednicy pokazuje pogrubienie ściany i zaznaczoną nieregularność pozostałej błony śluzowej w okrężnicy wstępującej i zstępującej (strzałki). Rysunek 3. Osiowy obraz TK uzyskany przy kolimacji 5 mm na poziomie podbrzusza, po podaniu doustnym i dożylnym materiału kontrastowego, pokazuje rozwarstwienie muralu i znak docelowy (strzałkę) w okrężnicy wstępującej. Pęcherzyki gazu przylegające do ściany bocznej sugerują pneumatozę (grot strzałkowy). Jelito cienkie jest lekko rozszerzone, ale jego ściana ma normalną grubość. Wodobrzusze również jest obecny. Rysunek 4. Koronalny sformatowany obraz CT brzucha i miednicy pokazuje pseudopolipy (strzałkę), które rozciągają się do światła okrężnicy poprzecznej. Rysunek 5. Osiowy obraz CT uzyskany na poziomie górnej miednicy pokazuje rozszerzenie naczyń okołoziemskich (strzałka), hiperatenuację sąsiedniego tłuszczu i wodobrzusze. rysunek 6a. Zdjęcie pokazuje ciągłe regiony owrzodzenia i pseudopolips całej próbki subtotal kolektomii, z najcięższych zmian widocznych w wstępujących i poprzecznych części jelita grubego, i rozszerzenie wskazujące megacolon. b) zdjęcie z bliska jelita grubego wstępującego pokazuje pseudopolipy z częściowym nałożeniem wysięku włóknistego, a także owrzodzenie sąsiedniej błony śluzowej. rysunek 6b. Zdjęcie pokazuje ciągłe regiony owrzodzenia i pseudopolips całej próbki subtotal kolektomii, z najcięższych zmian widocznych w wstępujących i poprzecznych części jelita grubego, i rozszerzenie wskazujące megacolon. b) zdjęcie z bliska jelita grubego wstępującego pokazuje pseudopolipy z częściowym nałożeniem wysięku włóknistego, a także owrzodzenie sąsiedniej błony śluzowej. rys. 7a. Fotomikrograf (całe mocowanie; oryginalne powiększenie, × 2; plama hematoksylina – eozyna) wyciętego okazu wykazuje pseudopolyp (strzałkę), która rozciąga się od podstawy denudowanego muscularis propria (grot strzałki). Komórki zapalne w obrębie muscularis propria wskazują na rozległe stany zapalne. Na powierzchni pseudopolyp znajdują się gruczoły regeneracyjne. (b) Fotomikrograf (oryginalne Powiększenie, × 10; plama hematoksylina-eozyna) pokazuje wulkan podobny erupcji pseudomembrany (strzałka), który zawiera szczątki nabłonka, fibryny, śluz i neutrofile. rys. 7b. Fotomikrograf (całe mocowanie; oryginalne powiększenie, × 2; plama hematoksylina – eozyna) wyciętego okazu wykazuje pseudopolyp (strzałkę), która rozciąga się od podstawy denudowanego muscularis propria (grot strzałki). Komórki zapalne w obrębie muscularis propria wskazują na rozległe stany zapalne. Na powierzchni pseudopolyp znajdują się gruczoły regeneracyjne. (b) Fotomikrograf (oryginalne Powiększenie, × 10; plama hematoksylina-eozyna) pokazuje wulkanolike erupcję pseudomembrany (strzałka), która zawiera szczątki nabłonka, fibrynę, śluz i neutrofile. 1 ViscidoA, Aratari A, Maccioni F, Signore A, Caprilli R. Zapalne choroby jelit: kliniczna aktualizacja praktycznych wytycznych. Nucl Med Commun2005; 26: 649-655. Crossref, Medline, Google Scholar 2 GuindiM, Riddell RH. Nieokreślone zapalenie jelita grubego. J Clin Pathol2004; 57: 1233-1244. Crossref, Medline, Google Scholar 3 OrholmM, Munkholm P, Langholz E,Nielson OH, Sorensen IA, Binder V. N Engl J Med1991; 324: 84-88. Crossref, Medline, Google Scholar 4 SonnenbergA, McCarty DJ, Jacobsen SJ. Zróżnicowanie geograficzne zapalnej choroby jelit w Stanach Zjednoczonych. Gastroenterology1991; 100: 143-149. Crossref, Medline, Google Scholar 5 Loftusev Jr. epidemiologia kliniczna zapalnej choroby jelit: częstość występowania, częstość występowania i wpływ na środowisko. Gastroenterology2004; 126: 1504-1517. Crossref, Medline, Google Scholar 6 EkbomA, Helmick C, Zack m, Adami HO. Epidemiologia zapalnej choroby jelit: duże badanie populacyjne w Szwecji. Gastroenterology1991; 100: 350-358. Crossref, Medline, Google Scholar 7 LoftusEV Jr, Silverstein MD, Sandborn WJ, Tremaine WJ, Harmsen WS, ZINSMEISTER AR. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego w hrabstwie Olmsted, Minnesota, 1940-1993: częstość występowania, częstość występowania i przeżywalność. Gut2000; 46: 336-343. Crossref, Medline, Google Scholar 8 KornbluthA, Sachar DB. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego praktyka wytyczne u dorosłych (aktualizacja): American College of Gastroenterology, Komitet parametrów praktyki. Am J. 2004; 99: 1371-1385. Crossref, Medline, Google Scholar 9 LeeSD, Cohen RD. Endoskopia w zapalnej chorobie jelit. Gastroenterol Clin North Am2002; 31: 119-132. Crossref, Medline, Google Scholar 10 ScotiniotisI, Rebesin SE, Ginsberg GG. Imaging modalities in inflammatory bowel disease. Gastroenterol Clin North Am1999; 28: 391–421. Medline, Google Scholar 11 GoreRM, Balthazar EJ, Ghahremani GG, Miller FH. CT features of ulcerative colitis and Crohn’s disease. AJR Am J Roentgenol1996; 167: 3–15. Crossref, Medline, Google Scholar 12 LichtensteinJE. Radiologic-pathologic correlation of inflammatory bowel disease. Radiol Clin North Am1987; 25: 3–24. Medline, Google Scholar 13 CimaRR, Pemberton JH. Medical and surgical management of chronic ulcerative colitis. Arch Surg2005; 140: 300–310. Crossref, Medline, Google Scholar 14 CarucciLR, Levine MS. Radiographic imaging of inflammatory bowel disease. Gastroenterol Clin North Am2002; 31: 93–117. Crossref, Medline, Google Scholar 15 GoreRM. CT of inflammatory bowel disease. Radiol Clin North Am1989; 27: 717–729. Medline, Google Scholar 16 ShethSG, LaMont T. Toxic megacolon. Lancet1998; 351: 509–513. Crossref, Medline, Google Scholar 17 JalanKN, Sircus W, Card WI, et al. An experience of ulcerative colitis. I. Toxic dilation in 55 cases. Gastroenterology1969; 57: 68–82. Medline, Google Scholar .

9tme1ubv10.pages.dev/943

9tme1ubv10.pages.dev/475

9tme1ubv10.pages.dev/313

9tme1ubv10.pages.dev/290

9tme1ubv10.pages.dev/423

9tme1ubv10.pages.dev/632

9tme1ubv10.pages.dev/699

9tme1ubv10.pages.dev/66

9tme1ubv10.pages.dev/699

9tme1ubv10.pages.dev/343

9tme1ubv10.pages.dev/894

9tme1ubv10.pages.dev/241

9tme1ubv10.pages.dev/464

9tme1ubv10.pages.dev/905

9tme1ubv10.pages.dev/540

przewlekłe zapalenie jelita grubego forum