Plan wędrówki Izraelitów do Ziemi Obiecanej Dominika Grabowska 29 stycznia, 2013 II Gimnazjum, język polski No Comments 1. Wybranie Mojżesza na przywódcę ludu Bożego. 2. Wyprowadzenie Izraelitów z Egiptu. 3. Cudowne przejście przez Morze Czerwone. 4. Pierwsze postoje na pustyni. 5. Zwątpienie ludu. 6. Przepiórki i manna z nieba. 7. Zawarcie przymierza na górze Synaj. 8. Dotarcie ludu Bożego do Ziemi Obiecanej. Mojżeszplan wędrówki izraelitówZiemia Obiecana « Ikar – Czym Ikar- Michaś przypomina mitycznego Ikara? – Jarosław Iwaszkiewicz Odyseja – Przeżycia Odyseusza na podstawie Odysei – Homer »
Po wyjściu z Egiptu i szczęśliwym przejściu przez Morze Czerwone Izraelici, pełni nadziei, podążali do ziemi obiecanej im przez Boga. Doświadczali jednak wielu trudności, a niekiedy zwątpienia. W Egipcie mieli pod dostatkiem ryb, owoców, jarzyn, wody. Pustynia, którą teraz przemierzali, była kamienista.
– Pociejów milionerski – myślał znowu Borowiecki, który posiadał nadzwyczaj wyrobiony smak artystyczny i poczucie piękna, rozwinięte jeszcze do stopnia doskonałości specjalnymi studiami nad harmonią barw Opis: o buduarze Lucy Zuckerowej. Źródło: tom I, rozdział III, op. cit., s. 68. Zobacz też: Pociejów
Scena 1 Pokazanie planu ogólnego; Tło wydarzeń – ogromna liczba ludzi idzie w tę samą stronę; w oddali widoczna jest oaza; tłum podąża na teren pustynny. Panująca tam aura nie jest przyjemna dla ludzi, można wyczuć grozę i niepokój. Na niebie jest dużo chmur, które jakby wiszą ponad ludźmi. Efekty dźwiękowe – słychać odgłosy burzy – nieopodal na niebie widoczne są błyskawice, które rozcinają niebo. W tle można usłyszeć rozmowy podróżników. Pokazanie planu pełnego; Następują zbliżenia do ludzi; kamera jest pośród nich; jest to plan amerykański; Tło wydarzeń – ludzie dalej maszerują; kamera pokazuje człowieka, który jest ubrany w bardzo podarte ubranie Efekty dźwiękowe – słychać głosy ludzi i szepty, które są coraz to głośniejsze; zbliża się burza, wiadomo to, ponieważ grzmot jest dobrze słyszalny. Dialog: Chwila zbliżeń na lud i powrót do planu ogólnego i pełnego jak w ujęciu pierwszym. Idący mężczyzna: Czyż to nie jest kara boża? Ujęcie na innego człowieka w tłumie Kolejny człowiek mówi: Dlaczego posłuchaliśmy Mojżesza? Kamera pokazuje inną osobę Trzecia osoba mówi: Mogliśmy pomrzeć w Egipcie z ręki Boga; teraz na pustyni na pewno umrzemy z głodu i przemęczenia. Pokazania planu pełnego (portret); Kamera kieruje się na przygnębionego Mojżesza. Postać ta spogląda w innym kierunku – w chmurach widoczny jest prześwit promieni boskich. Ludzie są zaskoczeni i zatrzymują się. Prześwit zdaje się podążać w ich stronę i w końcu zatrzymuje się nad wędrującym ludem. Wszyscy są przerażeni i wystraszeni. Dialog: Widać Mojżesza, który wznosi ręce do góry Mojżesz zaczyna mówić: Boże, cóż złego Ci uczyniliśmy? Zrobiliśmy przecież to, co nam nakazałeś. Wszyscy są głodni i wycieńczeni! Błagamy, zlituj się nad nami! Odzywa się tajemniczy głos: zostanie zesłany wam chleb, który spadnie z chmur, niczym krople wody. Od tej pory codziennie ludzie będą mogli zbierać jedzenie w ilości, która pozwoli im się nasycić, nie więcej. Będzie to próba waszego zaufania – dnia szóstego zbierzecie zaś tyle, żeby starczyło na dwa dni i nie będziecie głodować. Scena 2 Pojawia się napis – w kilka godzin potem… Pokazanie planu ogólnego; Tło wydarzeń – widać ludzi, którzy rozkładają namioty; jest już późno, wszystko ogarnięte jest ciemnościami, na niebie prawie nie ma chmur. Słońce zachodzi. Ludzie przygotowują sobie wieczorny posiłek, który jest jednak bardzo skromny, ponieważ jedzenia nie ma wiele. Kamera pokazuje kilku spośród wędrujących. Pokazanie planu pełnego; Tło wydarzeń – widać trzech starszych mężczyzn, którzy siedzą wokół ogniska. Dialog: Pierwsza osoba: Bóg okłamał nas kolejny raz. Druga osoba: Na początku wyprowadził nas na pustynię, dziś czeka na nas śmierć. Trzecia osoba: Być może to, co sądzicie, jest prawdą, ja jednak wierzę… Pierwsza osoba: nie wiemy, o czym ty mówisz. Trzecia osoba: Bóg Jahwe jest potężny i wszystko, co mówi ma sens i głębie. To świętość. To istota wszechobecna i czysta, największa na świecie. Zważcie na to, co mówię. Druga osoba: Niemożliwe. Pierwsza osoba: Ja też nie wierzę w twe słowa. Trzecia osoba: Słuchajcie mnie. Wkrótce sami się przekonacie, ze to wszystko, co On mówi, jest prawdą. W oddali słychać szmer, który jakby zbliża się i narasta. W kierunku tłumu zmierza wielka, ciemna chmura. Jest już bardzo blisko. Nad obozem przelatuje stado przepiórek. Pierwsza osoba: Cudowne. Druga osoba: niesamowite, że w jednym momencie przyleciało tyle ptaków. Tłum poluje na ptaki i sporządza ucztę. Scena 3 Pokazanie planu, według inwencji operatora. Tło wydarzeń – jest podobne do tego z poprzedniej sceny. Teraz jednak jest już rano. Pustynia jest pogrążone we mgle. Wszyscy podróżni rozbudzają się powoli. W krótkim czasie mgła znika, a ziemia pokryta jest drobnymi ziarnami. Lud jest bardzo zdziwiony, tym, co się stało. Roznosi się głos: „Man hu?” Jakiś człowiek zbiera z ziemi małe kawałeczki. Patrzy na nie, a potem mówi innym ludziom – Bóg nie kłamał. Możemy teraz jeść mannę, która spada prosto z nieba. Nie będziemy już głodni, ponieważ Bóg się o nas troszczy. Ludzie zaczęli więc zbierać mannę i dziękować Bogu za dary. Scena 4 Na ekranie widoczny jest napis: po trzech miesiącach… Tło wydarzeń – Góra Synaj, a właściwie jej podnóże; jest słonecznie, ptaki śpiewają. Dialog: Mojżesz mówi: w tym miejscu możemy zatrzymać się na obozowisko. Możemy rozbić namiot i oporządzić zwierzęta. Zostańmy tutaj przez pewien okres czasu. Muszę wypełnić tu swą misję. Mojżesz pozostawia ludzi na dole, a sam idzie na górę. Tło wydarzeń – obozowisko przy Górze Synaj. Widać Mojżesza, który właśnie wrócił z góry. Trzyma w ręku kamienną tablicę. Zaczyna przemawiać do ludzi takimi słowami: Byłem na Górze Synaj i Bóg Jahwe dał mi prawa dla nas. Jest to dekalog, który stanowi najważniejsze prawo. Brzmi ono tak: „Ja jestem Jahwe, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał bogów obok mnie! Nie będziesz czynił żadne rzeźby ani żadnego obrazu, co jest na niebie wysoko, ani tego, tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz się kłaniał przed nimi i nie będziesz im służył, ponieważ ja Jahwe, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysięcznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i strzegą moich przykazań. Nie będziesz wzywał imienia Boga twego, Jahwe, do czczych rzeczy, gdyż Jahwe nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy. Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci twego Boga, Jahwe. Nie możesz przeto w tym dniu wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. Bo w sześciu dniach uczynił Jahwe niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Jahwe dzień szabatu i uznał go za święty. Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą twój Bóg, Jahwe, da tobie. Nie będziesz zabijał. Nie będziesz cudzołożył. Nie będziesz kradł. Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek. Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego.” Efekty dźwiękowe – grzmot, bardzo silny; błyskawica, która przecina niebo; na niebie są chmury; Góra Synaj otoczona jest dymem. Mówią ludzie: jeśli ty będziesz mówił z nami, posłuchamy cię. Boimy się, że jeśli Bóg będzie do nas przemawiał, pomrzemy. Mojżesz: Nie macie się czego bać! Bóg chce was sprawdzić, On pragnie, abyście byli mu oddani i pokorni wobec Niego. Nie chce waszych grzechów. Potem Mojżesz przybliżył się do obłoku, gdzie znajdował się Bóg. Na ekranie pojawia się informacja: synowie Izraela wędrowali z Egiptu do Ziemi Obiecanej ponad czterdzieści lat; do Kanaanu, krainy mlekiem i miodem płynącej. Pobierz, wysyłając SMS o treści pod numer 92505 Wpisz otrzymany kod : Nawigacja wpisu W duchowych wymiarach oznacza ona dla mnie cztery etapy: droga do ziemi obiecanej, następnie zdobycie jej za pewną cenę (czasem wysoką, za cenę walki), potem zamieszkanie, czyli rozwój życia w niej, a w końcu obrona terytorium powierzonego nam duchowo przez Boga. Takie etapy zauważam w życiu ks. Bronisława Markiewicza. Elim... Niektórzy chrześcijanie są dziwni. Choć wyrwani z niewoli diabła, gdzie byli niewolnikami żyjącymi na poziomie przetrwania i tzw. minimum socjalnego, tęsknią za tym stabilnym stylem życia niewolnika, gdzie wszystko było przewidywalne i nie musieli ponosić odpowiedzialności za swoje życie (bo przecież niewolnik musi tylko robić to, co mu każą; zwolniony jest z myślenia; musi wykonywać tylko wolę swego ciemiężcy). Zachowują się tak jak Izraelici wyprowadzeni z niewoli egipskiej, którzy pragną by dać im spokój, bo stare niewolnicze schematy myślenia i zachowania były im znane, „przyswojone” i oswojone (stały się częścią ich tożsamości), a nowe przerażało ich swoja wielką niewiadomą. Oto co mówią do Bożego przywódcy, który prowadzi ich do wolności: ”Zostaw nas w spokoju, będziemy służyć Egipcjanom, gdyż lepiej nam służyć Egipcjanom, niż umierać na pustyni? (II Mojżeszowa 14,12). Czy nie są to znane teksty niektórych wierzących, kiedy mówi się im o zmianach, o wyjściu ze sfery komfortu? Droga prawdy nie jest łatwa. Wymaga uczciwości wobec samego siebie oraz odwagi stanięcia twarzą w twarz ze swoimi słabościami, ograniczeniami, defektami, schematami, tym, co w nas nieżywe, „nie moje”, wniesione jako niechlubne i „nie-święte” dziedzictwo po przodkach, po rodzicach, po nieprawościach, które otworzyły drzwi nieprzyjacielowi i sprawiają, że jako nowe stworzenia w Jezusie Chrystusie zmagamy się z tym samym i nie wiemy dlaczego tak się dzieje. Dziwimy się, że jako dzieci Boże borykamy się z grzechami, cielesnością i opresją demoniczną. Zaraz przychodzi wróg i pogarsza sytuację gnębiąc nas oskarżeniami, poczuciem winy i potępieniem. Dlaczego nie dzieje się to z automatu – z racji nowego stworzenia? Dlaczego „stare” nie ustąpiło, oto wszystko jest nowe? (II 17) Nowe narodzenie jest początkiem naszego życia w Jezusie Chrystusie. 1/3 naszego jestestwa – nasz duch, w którym przebywa Duch Święty jest doskonała. Zaczyna się proces przemiany naszej duszy (na którą składają się nasze emocje, rozum i wola) i ciała. Zaczyna się dla tych, którzy się tej przemianie poddają, żeby w całości znaleźć się w Jezusie Chrystusie i odnosić w Nim zwycięstwa – czyli inaczej żyć wedle Ducha (Rzym. 8, 1-17). Zatem istnieje opcja nawrócenia się, narodzenia na nowo i zatrzymania się na poziomie cielesnego stylu życia oraz niechęci do oczyszczenia i przemiany swojego życia. Bo „stare” z automatu nie zniknie. Trzeba się z tym zmierzyć wraz z Jezusem Chrystusem. Wszystko zaczyna się od stanięcia w prawdzie na temat jak się rzeczy naprawdę mają, od nazwania problemów po imieniu, a następnie wyprawy w głąb z Duchem Świętym, by dotarł do samych korzeniu tychże problemów. W Jezusie objawiła się prawda i łaska. Z tego wynika, że łaska jest dla tych, którzy stają w prawdzie o sobie – często bolesnej, emocjonalnie trudnej i biorą odpowiedzialność za to, by wejść na drogę przemiany. Bo łaska jest mocą ku przemianie.[1] Wielu chrześcijan nigdy nie zatrzymało się nad swoim „starym” życiem, by je „przerobić” z Duchem Świętym, pokutować (czyli zmienić swój sposób myślenia – stary światopogląd oparty na zranieniach z przeszłości, kłamstwach – tzw. nie-Bożych przekonaniach oraz przekonaniach o sobie, Bogu, ludziach i świecie na nich opartych). Naiwnością bowiem byłoby twierdzić, że skoro się nawróciłem to Bóg za mnie wszystko zrobi. Duch Święty w nas zawsze współdziała szanując naszą wolną wolę oraz jej decyzje. Na starym nie zbudujesz nowego. Nie można wejść w nowe – w nowe stworzenie w Jezusie Chrystusie w pełni jeśli nie „pokonamy” starego, wrogiego nam, demonicznego sposobu myślenia wyniesionego z królestwa ciemności, w którym żyliśmy latami. Uważne studiowanie Słowa Bożego przekonuje nas raz po raz, że wchodzenie w nowe zawsze wiązało się z oporem „starego”, którego celem było zniewalanie nas i powstrzymanie od wejścia w to nowe, które dobry Bóg obiecał dla swoich wybrańców. Tak było z wyjściem Izraela z ziemi egipskiej, jak i z wchodzeniem do ziemi obiecanej. Bóg manifestował swoją ponadnaturalną moc wtedy, gdy ludzie z odwagą mówili „nie: wrogowi (np. faraonowi, ludom zamieszkującym ziemię Kanaan, itp.) i robili stanowcze i pełne ufności kroki ku nowemu – lepszemu, obiecanemu przez Boga. Jak się ma to do nas – chrześcijan XXI wieku? Bardzo podobnie. Bierność i czekanie na nic się nie zdadzą. Trzeba zawalczyć o więcej. Samo ono nie przyjdzie do naszego życia. Kiedy patrzę na polskie chrześcijaństwo to widzę od lat dwie ścierające się mocno opcje – jedna to jest to powierzchowne i zachowawcze chrześcijaństwo, które przyjmuje prawdy biblijne na poziomie „głowy” - uczy się litery, przepisów i poprawności w ramach wyuczonego systemu prawd biblijnych, ale nie idzie drogą owej głębokiej przemiany duszy, odrzucając służbę uwalniania, odnowy fundamentów, itp., podnoszącą krytycznie głowę w stosunku do „inaczej” myślących. Są to ludzie, którzy tak naprawdę nie chcą „stracić życie” tylko je zachować dodając do „starego”, często zranionego serca i myślenia „niewolnika” nazewnictwo biblijne, które ma uzasadnić ich religijny status qvo. Ich celem nie jest rozszerzanie Królestwa Bożego na ziemi, lecz walka ze zwiedzeniem, krytyka różnych ruchów i zjawisk w chrześcijaństwie oraz tłumaczenie (na podstawie Biblii oczywiście) „pustynnego” chrześcijaństwa nastawionego na przetrwanie. Nazwałabym je chrześcijaństwem „pustyni”, na której wiele trzeba wycierpieć, ale i tak nie ma wejścia w sferę dóbr i wolności ziemi obiecanej. Łaska i moc Boża są tutaj po to, aby przetrwać. Biblia nazywa ich dziećmi „Hagar” ( 21- , którzy są pod Prawem i żyją z zabiegów ciała, pod jarzmem powinności i legalistycznej poprawności stwarzając pozór pobożności, lecz ta jest zaprzeczeniem mocy. Trzeba pamiętać, że większość problemów, cierpień i frustracji pokolenia „pustyni”, o mentalności wyniesionej z niewoli egipskiej była wynikiem ich niewiary, szemrania – krytyki Bożych ludzi oraz poprzestawania na tym, co jest, byleby nie było gorzej (Hebr. 4, 3-12). Dlatego towarzyszy im duży ładunek „zjadliwości” ubranej w szaty „czujności” i podważania poruszeń, które wedle nich nie są z Ducha Świętego. Oczywiście nie przeczę, że są nadużycia w ruchach charyzmatycznych, ale często na bazie „łowienia herezji” owi krytycy występują przeciwko temu, co Bóg czyni współcześnie mocą swojego Ducha Świętego i ludzi Mu poddanych. Druga opcja to ludzie Ducha, którzy poszli radykalnie i totalnie drogą przemiany, by w całości (wraz ze swoja duszą) znaleźć się w Nim – w Jezusie Chrystusie. To ich kosztowało wszystko. Utracili swoje życie dla Niego. Umarli dla swojego ego i swoich życiowych ambicji i planów ponosząc cenę owej utraty życia. Poszli też drogą prawdy, przemiany swojej duszy pozwalając Duchowi Świętego, by objawiał „prawdę zakrytą na dnie duszy” i uzdrawiał te obszary, które były głęboko zranione, odrzucone, niechciane, samotne. Są to ludzie pokorni, którzy nie udają silnych, lecz de facto stają się bohaterami wiary – bo mają pragnienia oglądania Bożej chwały i Jego zwycięstw w życiu swoim i innych. Są to ludzie Królestwa, którzy nie ustaną jeśli nie zobaczą jak „niweczone są dzieła diabła na ziemi”, są jak Jezus, bo ten sam Duch Święty, który był w Jezusie ma wolność do przejawiania się w nich (Dzieje I Jana 4, 17). Są tymi w linii Izaaka, nazwanymi „dziećmi obietnicy”,. Są zakochani w Panu Jezusie, szaleni w miłości do Niego, w swoich czynach wiary nie do zatrzymania, choć kłody rzucane są nie tylko przez wroga, ale główni prześladowani są przez tych zrodzonych z niewolnicy Hagar. Mają też silną tożsamość synów Bożych, bo poznali i zostali uleczeni miłością Ojca, tak iż chodzą w duchu synostwa i mówią do Boga „Tato”. Oni żyją wedle Ducha i są pełni łaski i prawdy – tak jak Jezus. Są pełni ognia, popełniają błędy się, ale są w stanie się do nich przyznać, bo nie patrzą na siebie, lecz na Tego, który ma moc dokonać dobrego dzieła w nich mocą Ducha Świętego mieszkającego w nas. On jest źródłem ich mocy, radości i obfitości wbrew i pomimo okolicznościom. Walka pomiędzy tymi dwoma rodzajami ludzi toczy się w Kościele, w ciele Jezusa Chrystusa. Tak jak napisano: „Kiedyś ten, który narodził się tylko dzięki zabiegom ciała, prześladował tego, który narodził się za sprawą działania Ducha. Teraz mamy do czynienia z czymś podobnym.” (Gal. 4, 29). [1] Dr James B. Richards, Łaska – moc ku przemianie, Gorzów Wlkp. 2005. „Poszukując prawdy gubimy drogę wśród religijnych nakazów i zakazów. Chrześcijanie tracą z oczu prawdę na temat łaski, a skutek? Porażka i frustracja. W swojej doskonałej książce dr James Richards odkrywa tajemnice łaski. Zamiast ciągle prosić o przebaczenie, możesz znaleźć moc do zwycięstwa. Zamiast doznawać niepowodzeń, możesz odnieść zwycięstwo w osobistym życiu. W książce tej odnajdziesz raczej poselstwo o Bożej mocy niosącej zmianę bez twojego wysiłku niż nakaz podjęcia nowych wysiłków mających przynieść zmianę. Zmieni się twoje doświadczenie Boga. Wprowadzi cię w ten wymiar życia chrześcijańskiego, który Jezus nazywa “lekkim i miłym”. Mimo, że naród stracił ufność do Boga, On uratował swój lud, wyprowadzając wodę ze skały. W czasie przedłużającej się wędrówki Izraelici znowu stracili cierpliwość. Ich wiara osłabła. Po raz kolejny zapomnieli o potędze Boga, który uwolnił ich z niewoli egipskiej i opiekował się nimi w drodze do Ziemi Obiecanej. Informacje Znajdziesz tutaj linki do stron ze streszczeniami książki "Arabowie i Żydzi w Ziemi Obiecanej". Streszczenia są oznaczone jako krótkie lub szczegółowe. Zalogowani użytkownicy mogą oceniać streszczenia oraz dodawać linki do stron zawierających ciekawe i wartościowe streszczenia, podsumowania książki. Streszczenia są wyświetlane od tych, które mają najwięcej plusów. Manna, dzięki której Izraelici mogli dotrzeć do Ziemi Obiecanej, jest zapowiedzią Eucharystii. Ciało i Krew Jezusa to nasz pokarm duchowy, dzięki któremu możemy dotrzeć do nieba. Woda. na pustyni jest symbolem życia. Woda, która wypłynęła ze skały, gdy Mojżesz uderzył w nią laską, jest znakiem ocalenia i Bożej łaski. {"rate": {"id":"1073","linkUrl":"/film/Ziemia+obiecana-1974-1073","alt":"Ziemia obiecana","imgUrl":" przyjaciele, Karol, Maks i Moryc, zakładają fabrykę w Łodzi, chcąc jak najszybciej dorobić się fortuny. Więcej Mniej {"tv":"/film/Ziemia+obiecana-1974-1073/tv","cinema":"/film/Ziemia+obiecana-1974-1073/showtimes/_cityName_"} {"linkA":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeA","linkB":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeB"} Adaptacja powieści Władysława Reymonta. Epicki obraz konfliktów kapitalistycznej Łodzi końca XIX w. ukazany poprzez dzieje kariery trzech zaprzyjaźnionych przemysłowców Polaka, Żyda i Niemca, którzy za cenę rezygnacji z młodzieńczych ideałów i przejęcia bezwzględnych reguł walki o pieniądz zdobywają fortunę. Jest to nowa, skrócona o 20 minut, reżyserska wersja klasycznego już filmu z 1974 r. Film Andrzeja Wajdy jest adaptacją powieści Władysława Reymonta i jednym z niewielu przypadków, kiedy to "kopia" jest lepsza od "oryginału". W przypadku ekranizacji wielkich narodowych "kobył" spodziewamy się monumentalnych dzieł, mocno okraszonych mitologią bogoojczyźnianą, z jasnym i czytelnym przesłaniem etycznym, gdzie Polak zawsze jest ... więcejzdaniem społeczności pomocna w: 78%Na początku 1975 r. na polskie ekrany weszła ekranizacja powieści Reymonta, "Ziemia obiecana", w reżyserii Andrzeja Wajdy. Akcja osadzona jest w połowie XIX wieku w Łodzi, prężnie rozwijającym się ośrodku przemysłu włókienniczego. Jest to okres rodzenia się kapitalizmu, a wraz z nim - wyzysku robotników. Bohaterami są trzej przyjaciele: Polak Karol ... więcejzdaniem społeczności pomocna w: 78% Film nie ma sobie równych jeżeli chodzi o rozmach. Wszystko jest w nim piękne: gra aktorska, ukazanie starej Łodzi, pracy w fabrykach, wyzysku robotników, a do tego piękno wnętrz i muzyka. Wszystko co w tym filmie stoi i się porusza jest przepiękne. Ten film ... więcej zastanawiam się czy to jest najlepszy film polski w historii? Inne kandydatury - "Przypadek" Kieślowskiego, "Ucieczka z kina Wolność" Marczewskiego, "Pętla" i "Pamiętnik znaleziony w Saragossie" Hasa, "Eroica" i "Zezowate szczęście" Munka, "Popiól i diament" Wajdy, "Róża" Smarzowskiego. ... więcej A którą z głównych kreacji cenicie najbardziej? Moryca, Karola czy Maksa? kapitalne zdjęcia, wspaniałe scenografie (zarówno wnętrz, fabryk, budynków zewnętrznych), wspaniali aktorzy, świetna akcja, niezapomniane dialogi, dbałość o szczegóły nawet takie jak bocznica kolejowa... Nie wiem czy są jeszcze w ogóle inne polskie filmy w ... więcej Jakie są wasze ulubione teksty z tego filmu ??? .streszczenie wedrowka do ziemi obiecanej
