Corrida (od hiszpańskiego correr, czyli „biegać”) to tradycyjna i rytualna walka człowieka z bykiem, odbywająca się na specjalnie do tego celu przygotowanej arenie (zwanej arena de toros). Nie wiadomo dokładnie, jakie są początki korridy – jedni wskazują na Arabów, którzy przez osiem wieków zajmowali Półwysep Iberyjski, inni sięgają czasów jeszcze wcześniejszych wskazując Kartagińczyków i Rzymian jako tych, którzy rozwinęli zwyczaj korridy w Hiszpanii. El Encierro. Źródło: Internet Tradycja ta rozwinęła się również w Ameryce Środkowej i Południowej, czyli wszędzie tam, gdzie swoją obecność zaznaczyli Hiszpanie, ale także w południowej Francji oraz w portugalskim Ribatejo. Walka z bykami może przybrać różne formy: cours camarguaises we Francji (jest to bezkrwawa korrida, na której ubrani na biało mężczyźni mają za zadanie zdjąć wstążki z rogów byka), czy też czegoś w rodzaju korridy, zwanej encierro i odbywającej się podczas święta Sanfermines w hiszpańskiej Pampelunie (encierro polega na gonitwie z bykami po ulicach miasta). Nie trzeba być obrońcą praw zwierząt, aby zauważyć bestialstwo tej tradycji. Nawet jeśli byk nie jest bezpośrednio męczony i zabijany przez torreadora na arenie na oczach ucieszonego tłumu ludzi, „zabawy” z przestraszonymi bykami osaczonymi przez tłum i drażnionymi przez śmiałków nie można nazwać czymś zabawnym czy humanitarnym. Potrafię zrozumieć, że tego typu praktyki były popularne setki lat temu, kiedy to ludzie byli na ogół o wiele bardziej brutalni od współczesnego człowieka, jednak w dzisiejszych czasach maltretowanie zwierząt nie powinno mieć w ogóle miejsca. To moja własna opinia, jednak nie mieści mi się w głowie, jak cierpienie jakiegokolwiek zwierzaka może sprawiać komukolwiek radość i napawać dumą. Jak widzicie, nie mam dla tej południowoeuropejskiej tradycji nic na obronę, i jednocześnie żywię ogromną nadzieję, że już wkrótce korrida zostanie zakazana w całej Hiszpanii, Francji, Portugalii i Ameryce Łacińskiej. Dlaczego jednak korrida wciąż cieszy się popularnością? Oto moje wnioski: 1. TRADYCJA: Niestety, jak to często bywa również w przypadku najgłupszych zwyczajów narodowych, corrida de toros to tradycja. Jesteś Hiszpanem? Jesteś patriotą? A więc masz pełne prawo, a nawet obowiązek, kultywować narodowe, pradawne tradycje. Bo przecież czym byłaby Hiszpania bez symbolu byka? Ba, w dodatku to właśnie tradycja nie obarcza nas poczuciem winy za wyrządzane zwierzakom zło – bo korrida zawsze istniała i jest dumą narodową! 2. CORRIDA DOBRZE SIĘ SPRZEDAJE: Hiszpanie to nie jedyna nacja na tym świecie pasjonująca się widokiem męczonych byków. Byłabym w tym osądzie bardzo niesprawiedliwa, tym bardziej że obecnie wielu Hiszpanów oponuje walkom z bykami. Wydaje mi się, że corrida istnieje wciąż głównie ze względu na turystów, którzy są często o wiele bardziej brutalni w swej naturze od rodzimych mieszkańców Hiszpanii. Wielu ludzi z całego świata obiera sobie korridę za jeden z celów ich podróży na Półwysep Iberyjski – przecież należy poznać wszystkie tradycje Hiszpanii. Korrida stała się jakby symbolem tego kraju, zaś takiego samego pokazu nie zobaczymy przecież u siebie. 3. ROZRYWKA: Dawniej rozrywką było oglądanie walk gladiatorów czy też egzekucji więźniów. Czy w obecnych czasach też uznalibyśmy to za rozrywkę? Oczywiście że nie. A jednak walki z bykami, chociaż równie krwawe i bestialskie, wciąż cieszą się taką popularnością! Podobno ludzi przyciąga widok krwi, znęcania się, no i ta adrenalina, kiedy można samemu spróbować uciec przed rozwścieczonym bykiem na Sanfermines, lub też oglądać z napięciem drażnienie byka przez torreadora. Patrząc na to, jakim powodzeniem wciąż cieszą się korridy, byłabym w stanie uwierzyć, że to właśnie widok krwi i znęcania się nad zwierzętami przyciąga ludzi (niestety!). 4. PRZECIEŻ TO TYLKO ZWIERZĘ: Byk to samiec krowy. A krowy się je. Byki zresztą również. Kto będzie dbał o to, czy to zwierzę cierpi – przecież codziennie miliony krów i świń też idzie na rzeź. Byk to tylko głupie zwierzę, z którym możemy zrobić, co nam się żywnie podoba. Zresztą, i tak krąży przekonanie, że byk niewiele cierpi podczas korridy. 5. ZAROBEK I SŁAWA: Dla tych, którzy zajmują się korridą profesjonalnie (torreadorzy, metadorzy, itd.) jest to sposób na zaistnienie w tym wielkim świecie. W Hiszpanii torreadorzy mogą zarobić krocie na efektywnych walkach z bykami. Do tego dochodzi jeszcze sława – nazwiska najbardziej znanych torreadorów zapiszą się w historii. O autorze Więcej o autorze Ela Założycielka Hiszpañski bez problemu, poliglotka, pasjonatka języków obcych, krajów hiszpańskojęzycznych i podróży dookoła świata. Więcej od Ela

Głowa buldoga angielskiego – szkic wykonany na wystawie w Sopocie. Buldog ( ang. bulldog) – ogólne określenie rasy psa, przeznaczonej za czasów historycznych do walk z bykami (ang. bull – byk) lub innymi zwierzętami, oraz do chwytania i trzymania zwierząt i ludzi.

Costa del Sol Costa del Sol to region turystyczny Hiszpanii (na południu Andaluzji), rozciągający się pomiędzy Cieśniną Gibraltarską, a przylądkiem Cabo de Gata, przy wybrzeżu Morza Śródziemnego. Andaluzja jest wyjątkowo malowniczym regionem Hiszpanii. Znajdziemy tutaj białe wioski (pueblos blancos) otoczone intensywnie zielonymi lasami i wysokie góry (najwyższy łańcuch górski w Hiszpanii – Sierra Nevada). Andaluzja jest też regionem, gdzie tak naprawdę rodziła się hiszpańska kultura. To tutaj powstał taniec flamenco, znany hiszpański instrument – kastaniety i walka z bykami – corrida. W tłumaczeniu na język polski Costa del Sol oznacza „wybrzeże Słońca”. Nic dziwnego, bo tutejszy klimat gwarantuje 325 dniami słonecznych w roku i średnią temperaturę 25°C. Wypoczynkowi sprzyja temperatura powietrza i wody, ale też ciekawe plaże (odcinkami piaszczyste, ale w większości kamieniste) i doskonale przygotowana infrastruktura turystyczna, w tym baza hotelowa. Najpopularniejsze kurorty wybrzeża to: Marbella, Fuengirola ,Torremolinos, Benalmádena, Málaga, czy Nerja. Warto podkreślić, że na Costa del Sol chętnie przyjeżdżają także miłośnicy golfa, ponieważ znajduje się tu ponad 30 pól golfowych, uważanych za jedne z najlepszych w Europie. Będąc na Costa del Sol, grzechem jest jednak tylko wylegiwać się na plaży. Wybrzeże ma bowiem do zaoferowania wiele ciekawych atrakcji antropogenicznych w tym zabytki kultury Maurów (w Kordobie, Sewilli i Granadzie). Będąc, więc na Costa del Sol koniecznie trzeba jechać do: GRANADA – to najdłużej istniejące arabskie miasto w Hiszpanii. Główna atrakcja Granady to pałac Alhambra i przepięknie utrzymane ogrody Generalife. RONDA – to „zawieszone w chmurach białe miasteczko”. Aby dotrzeć do Rondy musimy przeprawić się przez tereny gór Sierra Nevada i przejechać Mostem Kultur zawieszonym nad przepaścią El Tajo. Tutaj znajduje się także najstarsza na świecie arena walki byków. GIBRALTAR – to półwysep o długości 6 km, z którego Cieśniną Gibraltarską możemy przeprawić się z Afryki do Europy. Największa atrakcja na Gibraltarze to Skała Gibraltarska, skąd roztacza się wyjątkowy widok na okolicę. SEWILLA – stolica Andaluzji, jedno z najpiękniejszych miast Hiszpanii. Miasto ma długą i ciekawą historię (mieszkali tu Fenicjanie, Rzymianie i Arabowie) co do dzisiaj widać w pozostałych zabytkach. Najważniejszy budynek miasta to gotycka katedra Santa Maria de la Sede z 97-metrową dzwonnicą Giraldą – najwyższą budowlą w mieście. Warto jednak zobaczyć także: dawną dzielnicę żydowską Santa Cruz, Plac Hiszpański i zabudowania Wystawy Iberoamerykańskiej z 1929 r.. KORDOBA – to miasto które swoją świetność osiągnęło podczas panowania arabskiego. Warto zobaczyć tutaj zespół fortyfikacji Alkazar z czasów Omajjadów, Mezquitę (czyli wielki meczet pochodzący z VIII wieku), pałace z okresu XV i XVI wieku, kościoły (Santa Marina, Iglesia del Carmen), a także Synagogi (najstarsza z XIV wieku). Ciekawą atrakcją jest także Puente Romano, czyli 16 łukowy most na rzece Gwadalkiwir. MAROKO – Maroko od Hiszpanii oddziela jedynie 11 km cieśniny Gibraltarskiej, a jednak Maroko reprezentuje zupełnie inną kulturę i afrykańską egzotykę. Warto będąc tak blisko tego zupełnie odmiennego kulturowo świata odwiedzić przynajmniej jedno z marokańskich miast: Tanger, Ragat, Fez lub Casablancę. Naszym zdaniem: “Doskonałe dla zawodówców oraz dla początkujacych pragnących na wakacjach poznać ten piękny sport. Tutejsze kurorty przyciągają rozległymi, dobrze zagospodarowanymi, piaszczystymi plażami oraz nadmorskimi promenadami, gdzie można spróbować lokalnych potraw. Wizyta w Granadzie zachwyci miłośników historii i kultury – bajkowa Alhambra i ogrody Generalife przenoszą w zupełnie inny świat. Można też na chwilę wyskoczyć do kraju wyspiarzy – małpy na brytyjskim Gibraltarze już na Państwa czekają!” Specjalista ds. turystyki w biurze HolidayZone – Martyna Tomczyk Costa de la Luz Costa de la Luz to region turystyczny w Hiszpanii, rozciągający się wzdłuż wybrzeża Oceanu Atlantyckiego, od Cieśniny Gibraltarskiej po ujście rzeki Gwadiana, będące jednocześnie naturalną granicą hiszpańsko-portugalską. Region też leży jednocześnie na południu Andaluzji, będącej kwintesencją hiszpańskiej kultury. Costa de la Luz w tłumaczeniu na język polski oznacza „Wybrzeże Światła”, co jest w pełni zrozumiałe, bo ciepło jest tu aż 310 dni w roku, a średnia roczna temperatura wynosi 23°C. Na wybrzeże turystów przyciągają także wspaniałe, piaszczyste plaże w zatoczkach, intensywna zieleń gajów pomarańczowych i niewysokich wzgórz oraz kameralność zabudowy dopasowanej do tutejszych warunków naturalnych. Costa de la Luz to idealne miejsce, by wypocząć od gwaru życia codziennego. Jest to nadal dość elitarny region turystyczny, w przeciwieństwie do Costa Brava czy Costa del Sol. Tutejsze hotele prezentują wysoki poziom świadczonych usług, obsługa w obiektach jest bardzo profesjonalna, a kuchnia typowo hiszpańska. Warto spróbować tutaj klasycznych potraw lokalnych: tapas, szynki jamón iberico i znanego trunku – sherry z Jerez de la Frontera. Na Costa de la Luz nie ma dzielnic hotelowych z wysokimi molochami, ani tłumów turystów na plażach, to sprawia, że wypoczynek na dzikich wyspach otoczonych zielonymi gajami jest jeszcze przyjemniejszy! Najbardziej znany kurort turystyczny na wybrzeżu Costa de la Luz to KADYKS. Z Costa de la Luz niedaleko jest do Andaluzji, gdzie tak naprawdę rodziła się hiszpańska kultura. To tutaj powstał taniec flamenco, znany hiszpański instrument – kastaniety i walka z bykami – corrida. Będąc, więc na Costa de la Luz koniecznie trzeba jechać do: SEWILLA – stolica Andaluzji, jedno z najpiękniejszych miast Hiszpanii. Miasto ma długą i ciekawą historię (mieszkali tu Fenicjanie, Rzymianie i Arabowie) co do dzisiaj widać w pozostałych zabytkach. Najważniejszy budynek miasta to gotycka katedra Santa Maria de la Sede z 97-metrową dzwonnicą Giraldą – najwyższą budowlą w mieście. Warto jednak zobaczyć także: dawną dzielnicę żydowską Santa Cruz, Plac Hiszpański i zabudowania Wystawy Iberoamerykańskiej z 1929 r.. PARK NARODOWY COTO DONANA – to najważniejszy rezerwat przyrody w Hiszpanii. Na około 25 tys. hektarach powierzchni, chroni on deltę rzeki Gwadalkiwir – wydmy, bagna, lasy jeziora i zatoki, gdzie można występują dziko żyjące rysie, flamingi i inne rzadkie gatunki zwierząt i ptaków. Park Narodowy Coto Donana jest największym obszarem bez dróg w całej Europie Zachodniej. SZLAKIEM KOLUMBA – nie każdy wie, ale Krzysztof Kolumb na podróż do Indii przygotowywał się w XV-wiecznym klasztorze franciszkanów La Rabida leżącym na terenie wybrzeża Costa de la Luz. Jedna z historii opowiada, że w podróż też wyruszył stąd – z Palos de la Frontera. W Muzeum Morskim można zobaczyć repliki 1:1 statków Santa Maria, Pinta i Nina oraz miniaturę wyspy, którą jako pierwszą zobaczyła wyprawa Kolumba. GIBRALTAR – a dokładnie Cieśnina Gibraltarska to jeden z najbardziej strategicznych punktów na świecie. Tędy z Europy przeprawiamy się do Maroka, a stamtąd dalej wgłąb Afryki. Najbardziej znany punkt Gibraltaru to Skała Gibraltarska, skąd roztacza się wspaniały widok na 2 kontynenty. Naszym zdaniem: “Costa de la Luz – Wybrzeże Światła, to miejsce przyciąga już samą nazwą. Słońce świecące tutaj przez większą część roku poprawi humor nawet największym ponurakom. Piękne, niekończące się plaże są rajem dla miłośników wylegiwania się na piasku. Najbardziej wietrzne miasto – Tarifa jet idealnym spotem dla wind- i kitesurferów. A strefa wolnocłowa na Gibraltarze zaspokoi wszelkie potrzeby, bez konieczności wydawania całych oszczędności. Obowiązkowym punktem programu na Costa de la Luz jest Sewilla – stolica Andaluzji słynąca z flamenco i walk byków oraz Kadyks, czyli jedno z najstarszych miast Hiszpanii.” Specjalista ds. turystyki w biurze HolidayZone – Martyna Tomczyk Costa Dorada Costa Dorada to region turystyczny w północno-wschodniej Hiszpanii, rozciągający się na 216 kilometrów (od rzeczki koło miejscowości Cubelles do ujścia Ebro, nieopodal przylądka Cap de Tortosa), wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego. Costa Dorada (czyli w tłumaczeniu na język polski – „Złote Wybrzeże”) w pełni zasługuje na swoją nazwę. Region ten słynie z doskonałej, słonecznej pogody, ale przede wszystkim z pięknych, szerokich, piaszczystych plaż! Każdy kto szuka wypoczynku na plaży, znajdzie tutaj swój raj. Najpopularniejsze kurorty turystyczne Costa Dorada to: SITGES – to znana miejscowość turystyczna, gdzie warto zobaczyć neogotycki Palau Mar i Cel („Pałac Morza i Nieba”). W pałacu wystawiona jest kolekcja malarstwa i dzieł sztuki z całego świata. SALOU – to kurort znany przede wszystkim dzięki popularnemu wesołemu miasteczku – (największy park rozrywki w Hiszpanii) Port Aventura. W Salou znajdziemy jednak także liczne bary, puby i sklepy z pamiątkami, a tutejsze życie nocne jest najbardziej bujne ze wszystkich kurortów na Costa Dorada. Do Salou zjeżdżają się także miłośnicy sportów wodnych, bo okolice miasta to doskonałe miejsce do uprawiania sportów wodnych, turystyki pieszej, rowerowej i konnej. CAMBRILS – to dawny port rybacki, obecnie duży kurort turystyczny. Warto przyjechać tutaj dla pięknej piaszczystej plaży, ale też lokalnej atrakcji – „flotylla bous”, czyli małych łódek zaopatrzonych w duże lampy, zapalane podczas nocnych połowów. Z Cambrils do niedaleko położonego Salou można dojść nadmorską promenadą. Będąc na Costa Dorada warto zwiedzić: PORT AVENTURA – to największy park rozrywki w Hiszpanii. W Port Aventura znajduje się park wodny i wesołe miasteczko. Spacer po ogromnym terenie parku przypomina podróż dookoła świata, gdyż kolejne atrakcje stylizowane są na różne kraje np. Chińskie Imperium, Dziki Zachód czy kraj Azteków. BODEGAS DE CAVA – to winnice, gdzie produkowane jest popularne lokalne wino musujące Cava. TARRAGONA –to osada powstała tysiące lat przed naszą erą. Do dziś znaleźć tu można wiele wspaniałych zabytków z różnych epok historycznych (przede wszystkim z czasów rzymskich) np. amfiteatr z I w. i Pasaż Archeologiczny w skład którego wchodzą dwa fora rzymskie, cyrk oraz nekropolia z III/IV w. Miasto zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Z wybrzeża Costa Dorada można wybrać się także na wycieczkę fakultatywną do Barcelony i na wzgórze Montserrat. BARCELONA – stolica Katalonii – największa atrakcja regionu. W Barcelonie trzeba zobaczyć Plac Hiszpański i dzieła Antonio Gaudiego (wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO): kościół Sagrada Familia i Park Güell. Koniecznie trzeba także wybrać się na spacer po najsłynniejszej alei w Barcelonie – La Rambla. Dla fanów futbolu nie lada atrakcją będzie także wizyta w muzeum znanej drużyny piłkarskiej FC Barcelona. MONTSERRAT – to sanktuarium maryjne z figurką Czarnej Madonny, patronki Katalonii. Na wzgórzu Montserrat znajduje się piękna bazylika oraz klasztor benedyktynów, w którym znajduje się muzeum z wystawą dzieł takich artystów jak: Picasso, Carravaggio, El Greco czy Dalí. Będąc w Hiszpanii, na wybrzeżu Costa Dorada warto spróbować lokalnej kuchni! Specjalnością są tutaj: esqueixada (sałatka z suszonego dorsza, pomidorów, oliwek i cebuli) i escalivada (sałatka z warzyw upieczonych w popiele). Warto spróbować też typowo hiszpańskiej paelli. Naszym zdaniem: „Costa Dorada – to złote wybrzeże jak można przypuszczać zawdzięcza swoją nazwę cudownym szerokim, piaszczystym plażom. Costa Dorada kusi przede wszystkim tętniącymi życiem nocnym kurortami, wyjątkowo zróżnicowaną lokalną kuchnią oraz atrakcjami dla najmłodszych – parkiem PortAventura – oferującym zabawę na największym i najszybszym rollercoasterze w Europie! Warto zwiedzić zarówno Barcelonę z wyjątkowymi architektonicznymi perałkami oraz wspiąć się wysoko do klasztoru Montserrat aby oddać cześć Czarnej Madonnie.” Specjalista ds. turystyki w biurze HolidayZone – Anna Brzezińska Costa Blanca Costa Blanca to region turystyczny we wschodniej Hiszpanii, rozciągający się na 244 km (w okolicach miejscowości Alicante, mniej więcej w środkowej części wybrzeża Hiszpanii), wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego. Costa Blanca (czyli „Białe Wybrzeże”) słynie z typowo hiszpańskiego klimatu. Znajdziemy tu piękne, piaszczyste plaże i bielone domki otoczone intensywną zielenią i drzewami kwitnących migdałowców. Wakacyjny raj! Region umownie można podzielić na 2 części: Wysokie Wybrzeże (Marina Alta) na północy, i Dolne Wybrzeże (Marina Baixa) na południu. Północna część wybrzeża jest bardziej urozmaicona: są tu jaskinie, klify i plaże w zatoczkach. Południe natomiast pochwalić się może pięknymi, piaszczystymi plażami idealnymi na rodzinny wypoczynek. Region zachwyca także wielowiekową historią i licznymi związanymi z nią zabytkami. Najpopularniejsze kurorty Costa Blanca to: BENIDORM – nazywany nie bez powodu „Las Vegas Hiszpanii”, gdyż nad miastem górują wysokie wieżowce, a w nich znajdują się liczne bary, puby i dyskoteki. W tutejszych klubach i kasynach grają najlepsi Dj-e Europy, a miasto nocą (podobnie jak „Miasto Grzechu”) oświetlają tysiące kolorowych neonów. Benidorm oprócz licznych nocnych rozrywek posiada także piękne plaże: Playa de Poniente, Playa de Mal Pas i Playa de Levante. Mimo rozrywkowej natury miasta często przyjeżdżają tu także rodziny z dziećmi, bo w Benidorm znajdują się światowej klasy parki rozrywki: Terra Mítica, Terra Natura, Aqualandia i Mundomar. ALTEA – kurort nazywany „kulturalną stolicą Walencji”, gdyż jest to ulubione miejsce artystów. Altea ma piękne stare miasto z klimatycznymi deptakami, wspaniałą promenadę, wiele knajpek i galerii sztuki oraz ładnych plaż. ALBIR – słynie przede wszystkim z pięknych plaż najsłynniejszej Playa de Albir. ALICANTE – to znany kurort wybrzeża nazywany „Miastem Światła”. Alicante, położone u stóp góry Monte Benacantil ma typowo śródziemnomorski charakter. W mieście warto zobaczyć zamek św. Barbary, Ayuntamiento, główną aleję miasta Rambla de Méndez Núñez i promenadę Explanada de España. W mieście znajdziemy też cudowne plaże najsłynniejszą (o długości 15 km) – Playa de San Juan. GUARDAMAR DEL SEGURA – to nowy kurort, uwielbiany przede wszystkim ze względu na znajdujące się tutaj jedne z najdłuższych i najpiękniejszych plaż na Costa Blanca. Jest ich tutaj 8, a ich łączna długość wynosi ponad 14 km. DEHESA DE CAMPOAMOR – to miejscowość wakacyjna leżąca na pograniczu dwóch regionów turystycznych: Costa Blanca i Costa Calida. Słynie z plaż (w szczególności z La Playa Grande), pięknej przystani jachtowej i licznych pól golfowych. Spędzając wczasy na Costa Blanca warto zobaczyć: WALENCJA – trzecie co do wielkości miasto Hiszpanii. Najciekawsze zabytki Walencji to historyczne centrum, Muzeum Sztuki i Nauki z muzeum oceanografii i planetarium i Muzeum Nauki Księcia Filipa. GUADALEST – to miasteczko zbudowane przez Arabów w XI w., położone na wysokości 700 m. Do Guadalest prowadzi tunel wydrążony w skale. ALGAR – w pobliżu miasteczka Algar znajdują się wspaniałe wodospady i błękitne akweny wodne. MURCJA – to miasto uniwersyteckie. Warto przejść się na spacer wąskimi uliczkami miasta, zwiedzić gotycką katedrę Santa Maria zbudowaną na ruinach dawnego meczetu i zobaczyć słynny, nieregularny plac Plaza Mayor, przypominający dekorację teatralną. FUENSANTA – znajduje się tutaj Sanktuarium Matki Bożej Fuensanta. Niewątpliwą atrakcją dla rodzin z dziećmi będą tutejsze parki rozrywki, parki wodne i ogrody zoologiczne. MUNDOMAR – to znany w Europie park egzotycznych zwierząt morskich. AQUALANDIA – to największy park wodny w Europie. Zarówno dzieci jak i dorośli docenią tutejsze wodne atrakcje, w tym zig-zags, kamikadze czy czarną dziurę. TERRA NATURA – to ogromny ogród zoologiczny, gdzie zobaczyć można 1500 gatunków zwierząt (w tym 50 zagrożonych wyginięciem, dla których zostało odbudowane środowisko naturalne). TERRA MÍTICA – to park rozrywki, w którym można przejechać się na największej w Europie drewnianej kolejce. Naszym zdaniem: „Costa Blanca to w zasadzie mniej znane wybrzeże, ustępujące niewątpliwie zabawowemu Costa Brava czy Costa del Sol. Będzie to jednak wyśmienite miejsce dla osób chcących zarówno wypoczywać na pięknych szerokich plażach jak i zwiedzać większe miasta – koniecznie stolicę regionu czyli Alicante czy architekturą nieco przypominający Manhattan – Benidorm. Koniecznie odwiedźcie także wyjątkową Alteę, a zakochacie się w jej śródziemnomorskim klimacie!” Specjalista ds. turystyki w biurze HolidayZone – Anna Brzezińska Costa Brava Costa Brava to region turystyczny północno-wschodniej, kontynentalnej Hiszpanii. Rozciąga się on na 214 kilometrów (od Portbou przy granicy z Francją do ujścia rzeki Tordera na południe od hiszpańskiej miejscowości Blanes), wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego. Costa Brava w tłumaczeniu na język polski oznacza „Dzikie wybrzeże”. Nie da się jednak powiedzieć, żeby 50 lat po powstaniu tego określenia nadal było ono aktualne. Dzisiaj wybrzeże Costa Brava nie jest dzikie, wręcz przeciwnie jest jednym z najlepiej zagospodarowanych regionów turystycznych Hiszpanii. Znajdziemy tutaj piękne, długie, piaszczyste plaże, duże kurorty nadmorskie i wspaniałą bazę hotelową, które przyciągają tu co roku tłumy turystów, dlatego wybrzeże często nazywane jest ”Kąpieliskiem Europy”. Największym plusem wybrzeża Costa Brava jest jednak bliskość jednego z najpopularniejszych miast w Hiszpanii – Barcelony. Śródziemnomorski klimat Costa Bravy sprzyja biernemu wypoczynkowi, gdyż ponad 300 dni w roku świeci tu słońce. Szczególnie ciekawa turystycznie jest południowa część wybrzeża, nazywana Costa del Maresme, gdzie spotkamy prawie 50 kilometrową piaszczystą plażę. Costa del Maresme jest także dobrą bazą wypadową do zwiedzania, gdyż wzdłuż wybrzeża jeździ kolejka łącząca turystyczne miejscowości: Lloret de Mar, Santa Susana, Malgrat de Mar i Calellę. Z Kolejki można przesiąść się w pociąg, którym szybko można dotrzeć do Barcelony. Najpopularniejsze kurorty Costa Brava to: LLORET DE MAR – jeden z najbardziej znanych kurortów wybrzeża. W mieście jest wiele hoteli, piękne plaże ( Fenals), ale też rozrywkowe centrum, gdzie wieczorami muzyka wypełnia wszystkie ulice. Oraz SANTA SUSANA, MALGRAT DE MAR, CALELLA i BLANES. Będąc na wybrzeżu Costa Brava warto zwiedzić: BARCELONA – stolica Katalonii – największa atrakcja regionu. W Barcelonie trzeba zobaczyć Plac Hiszpański i dzieła Antonio Gaudiego (wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO): kościół Sagrada Familia i Park Güell. Koniecznie trzeba także wybrać się na spacer po najsłynniejszej alei w Barcelonie – La Rambla. Dla fanów futbolu nie lada atrakcją będzie także wizyta w muzeum znanej drużyny piłkarskiej FC Barcelona. MONTSERRAT – to sanktuarium maryjne z figurką Czarnej Madonny, patronki Katalonii. Na wzgórzu Montserrat znajduje się piękna bazylika oraz klasztor benedyktynów, w którym znajduje się muzeum z wystawą dzieł takich artystów jak: Picasso, Carravaggio, El Greco czy Dalí. GIRONA – w mieście warte zwiedzenia obiekty to starówka, gotycka katedra i stara dzielnica żydowska. FIGUERES – to rodzinne miasto znanego malarza – Salvadora Dalí. Można zwiedzić tutaj jedno z ciekawszych muzeów na świecie, które zostało zaprojektowane przez samego malarza. Będąc w Hiszpanii koniecznie trzeba także wybrać się na pokaz tańca flamenco oraz spróbować lokalnej kuchni. Hiszpańskie przysmaki to przede wszystkim owoce morza i ryby, a do posiłku warto wypić pyszne katalońskie wino. Naszym zdaniem: “Costa Brava – na tym dzikim wybrzeżu nie sposób się nudzić. Rejon oferuje atrakcje dla każdego. Chcesz wypocząć na szerokich piaszczystych plażach, a może schować się w jednej z urokliwych zatoczek ? Bawić się do białego rana w typowo imprezowym kurorcie Lloret de Mar lub w kameralnej bodedze sączyć wino spoglądając na zachód słońca ? W Barcelonie dać się pochłonąć architekturze Antonio Gaudiego albo spokojnie przejść La Ramblą ? Jeśli Twoja odpowiedź jest twierdząca – bez wahania wsiadaj w samolot i leć na Costa Brava!” Specjalista ds. turystyki w biurze HolidayZone – Anna Brzezińska Hiszpania to najbardziej suchy kraj w Unii Europejskiej. Domena internetowa Hiszpanii to: .es. Hiszpania produkuje najwięcej wina w całej Europie.Hiszpański obiad zawsze składa się z dwóch dań i deseru. Jednym z symboli Hiszpanii jest corrida (korrida), czyli walka z bykami. Najludniejszym miastem Hiszpanii jest Madryt. Czwartek, 9 lipca 2009 (09:51) Pięć osób zostało lekko rannych w czwartek w Pampelunie, w trzecim dniu gonitwy, w której ludzie uciekają przed bykami. Jak poinformował rzecznik szpitala Navarra Javier Sesma, pięciu uczestników gonitwy ku czci św. Fermina nabawiło się jedynie kilku guzów i siniaków. 850-metrową trasę wąskimi uliczkami starej Pampeluny sześć byków do walk pokonało w 2 minuty i 20 sekund. To wyjątkowo krótki czas jak na standardy fiesty św. Fermina - pisze agencja Associated Press. W sumie w ramach fiesty odbywa się osiem gonitw. Gonitwy organizowane są co roku w lipcu. Każdego ranka sześć byków biegnie z zagrody ku arenie, na której tego samego dnia wieczorem zwierzęta giną w walce z toreadorem. Przed bykami biegną żądni wrażeń mężczyźni, którzy do obrony przed zwierzętami mogą mieć tylko zrolowaną gazetę. Z roku na rok na gonitwy przybywa również coraz więcej turystów z zagranicy. Od 1911 roku, kiedy rozpoczęto prowadzenie statystyk, w biegach z bykami śmierć poniosło 14 osób. Choć fiesta ku czci św. Fermina to również nieustanne zabawy, parady, koncerty i tańce, to właśnie gonitwy byków i ludzi są najważniejszą atrakcją. Zostały rozsławione w świecie dzięki wydanej w 1926 roku powieści Ernesta Hemingwaya "Słońce też wschodzi".

Na 990px jest to chyba trzeci już zestaw tych fotografii z Hiszpanii i być może ostatni. Kataloński parlament przegłosował bowiem zakaz organizowania walk z bykami w całym regionie, począwszy od 2012 roku. Korrida jest częścią katalońskiej tradycji od wielu stuleci. Pierwsze przekazy na jej temat pochodzą juz z XIV wieku.

Zabytki Hiszpanii zawsze przyciągał tłumy turystów. Ludzie przyjeżdżają tu, aby poznać bogate tradycje kulturowe kraju, podziwiać arcydzieła architektury średniowiecznej i odpocząć w pięknych malowniczych miejscach o wspaniałym klimacie. Wśród gości jest wielu, którzy uwielbiają oglądać walkę byków. Walki byków w Hiszpanii Walka byków jest ucieleśnieniem narodowego ducha Hiszpanów. Słowo corrida oznacza run (od verb correr). Ten czasownik ma inne znaczenie, na przykład correr una suerte - oznacza "przetrwać jakiś rodzaj losu". Dlatego znaczenie zwrotu corrida de toros z grubsza tłumaczy się jako "bieganie byków". Sami Hiszpanie nazywają walki byków, czyli "byki" w życiu codziennym. Zgodnie ze spektakularnymi osiągnięciami dzieli się to na orientacyjne (dla turystów) i prawdziwe walki byków. Sceny walk turystycznych odbywają się wokół wybrzeża Hiszpanii. Takie walki byków są zwykle prowadzone przez mało znane torreadorów, kiedy rywalizują z młodymi bykami, a czasami nawet z tymi, które mają rogi dla bezpieczeństwa ludzi, a zatem walka jest mniej spektakularna dla amatorów. Walki byków w Madrycie, Rondo, Cordobie i Sewilli przyciągają fanów "prawdziwych" bitew na swoich arenach. Koszt takich pokazów jest różny w zależności od znaczenia wydarzeń: bilet wstępu może kosztować 5 lub 250 euro. Ważne jest także miejsce, w którym odbywa się walka byków. Cena biletu w cieniu na podium będzie kosztować dwa razy więcej niż na słonecznej stronie. Historia Chociaż walka byków jest ulubionym widokiem Hiszpanów, ma pochodzenie, które nawiązuje do tradycji ludów starożytnej Grecji. Byk zawsze był dla Greków symbolem siły i mocy. Niektóre narody czciły go jako święte zwierzę, oddając cześć swojej wściekłości, inni walczyli z nim w rytualnych grach, aby zdobyć prawo do bycia najsilniejszym. Pierwsze pojawienie się współczesnych walk byków w XVIII wieku wiąże się z nazwą torreadora Francisco Romero, legendarnego w Hiszpanii, który walczył z bykiem na ziemi. Wcześniej tylko przedstawiciele najwyższej rangi w obliczu rycerzy i caballeros, koni wierzchowych mieli prawo walczyć z rozwścieczonymi zwierzętami. Bardzo szybko walki (walki byków) zyskały popularność w Hiszpanii, stały się wzorem kulturowej charakterystyki mieszkańców. Na początku XX wieku zaczyna się "złoty wiek": w tym czasie pojawiają się najlepsi torreadorzy, tacy jak Juan Belmonte (uczestnik walk byków, który stał się jej "ojcem", który wprowadził rysy w jej stylu), José Gomez i Rafael Gonzalez. Pod koniec ubiegłego wieku rozpoczyna się ruch protestacyjny przeciwko prowadzeniu walki byków. A teraz, w Hiszpanii, obrońcy zwierząt, ekolodzy, wzywają przeciw niemu, wzywając do zaprzestania tej starożytnej tradycji. Kostium i broń wojownika Podczas walki z bykami widzowie z podium zaczynają podążać za figurami, które są rysowane przed ich oczami: widzą ograniczoną żółtą płaszczyznę piasku, poziomą pozycję atakowanego rozwścieczonego byka, człowieka w pozycji pionowej, zamrożonego w oczekiwaniu na atak ze strony zwierzęcia. Od tego czasu postrzeganie bitwy z bykami zaczyna wzbogacać się różnorodnymi odcieniami. "Techies", być może, oglądają tę geometrię, wyobrażając sobie zastosowanie geometrycznych linii nie za pomocą jednokolorowego ołówka, ale z jaskrawymi wielobarwnymi kostiumami torreadorów. "Marzyciele" mają zupełnie inne skojarzenia w swoich głowach. Matador w niskich obcasach i różowych pończochach noszonych na zajęciach choreograficznych, ubrany w ciasny, obcisły kombinezon, przypomina kobietę w walce na podłodze. Wszakże "noworodki" dorastają przecinając arenę, tak że to "wojna płci" jest uważana za jedną z przejawów dorosłego życia i głównych trosk. W tym czasie byk reprezentuje jakby męską zasadę, rodzaj "macho": apodyktyczny, silny i potężny, który wykorzystał przez cztery lata woli i wolności do tego, że jego życzenia natychmiast spełnią się. Pojawienie się przed nim zniewieściałego słabego stwora, który próbuje flirtować, "skończyć", sprawia, że ​​porusza się on tak dobrze jak "słabe stworzenie". W końcu większość kobiet postępuje w ten sposób: za pomocą umysłu, intuicji i instynktu oswajają brutalną siłę ludzi, osiągają to, czego chcą, tak aby przedstawiciel silnej połowy nie miał czasu, aby uświadomić sobie, co się stało. Składowe kostiumu i uzbrojenia torero Co robią ci odważni wojownicy? Traje de Luces to oficjalne zużycie matador, co dosłownie oznacza "kostium świateł", to sukienka na toreros stóp. Aż do początku XVIII wieku takie ubrania były wykonane z naturalnego zamszu, ale potem przeszły na jedwab, zaczęły szyć jedwabne garnitury ze złotymi i srebrnymi ornamentami, a także cekiny. Montera . Strój torero składa się z nakrycia głowy, jednego z elementów odzieży, który został najbardziej zmieniony. Do XIX wieku nosili czapkę z napisem "Kudłaty kapelusz", ale potem zastąpili ją kapeluszem, który teraz noszą. Wykonany jest z boucle, aksamitnej nici, bardzo podobnej do prawdziwych włosów. Chaquetilla . Kolejnym elementem ubioru jest krótka kurtka sięgająca do pasa, która jest prawdziwym dziełem sztuki, ozdobionym frędzlami ze srebra i złota. Podobne akcesoria również zwieszają się z ramion kombinezonu. Kurtka jest twarda z otwartymi pachami, aby zapewnić swobodę ruchów myśliwca. Taleguilla Spodnie torero sięgają do kolan, bardzo mocno. Obsługiwane przez szelki, które są przymocowane na dole za pomocą machos. Ozdoba spodni jest frędzlami. Media . Torero ma nosić różowe skarpetki, ale czasem białe spodenki też noszone są pod spód. Coleta . W modzie, począwszy od XVIII wieku, do mocowania nakrycia głowy służy warkocz z taśmą. Obecnie używają nakładek koletowych. Corbatin . Cienka wstążka w czarnym kolorze jest wiązana zamiast krawata. Camisa . Noś białą koszulę, ozdobioną luksusową falbanką. Capote . Pamiętaj, aby nosić "front coat" w postaci kaptura, ale w mniejszym rozmiarze. Uważany jest za najbardziej luksusowy strój z atrapy, ozdobiony haftem i rysunkami różnych przedmiotów, czasem nawet religijnych. Machos . Piżamy Toorero są mocowane za pomocą eleganckich pędzli. Zapatillas . Buty Torero. Są czarne bez obcasów, które są przymocowane do specjalnej podeszwy, która zapobiega poślizgowi podczas walki. Na wierzchu znajduje się kokardka jako dekoracja. Capote . Bardzo ciężki kawałek materiału w postaci płaszcza z syntetycznego włókna, który jest używany podczas flirtowania z bykiem. Muleta . Występuje w postaci jasnoczerwonej tkaniny, ale ma mniejszy rozmiar niż kaptur. Matadory używają go podczas ostatniej trzeciej, aby odstraszyć i wysłać atak byka. Estoque . Matador broni. Torero zabija byka mieczem pochylonym na końcu. Walczący byk Walka byków w Hiszpanii wykorzystuje byki rasy specjalnej, które są hodowane w specjalnych gospodarstwach (ganaderías). Na szyi zwierzęcia przed walką przyklejamy mały kolorowy chorągiew, który wskazuje na jego pochodzenie. Walki obejmują byki, które osiągnęły wiek 4 lat, ale zgodnie z zasadami nie więcej niż 6 lat. Czasami regulują wagę zwierzęcia, która nie powinna być mniejsza niż 450 kg. Po bitwie byki mają niewielkie szanse na pozostanie przy życiu na arenie. Jeśli jednak zwierzę nadal żyje, jest używane do hodowli, ale ścieżka jest już zamknięta dla areny. Mieszkańcy miasteczka myślą, że byk jest zły i okrutny, wszystko może go zniszczyć, gdy tylko zobaczy czerwoną szmatę. Ale tak w ogóle nie jest. W rzeczywistości czerwony kolor zwierzęcia nie jest denerwujący. Byki mają rozwiniętą reakcję na nagłe ruchy: stają się rozgoryczone, gdy pozycja przeciwstawnego obiektu zmienia się gwałtownie. Kiedy torero zaczyna drażnić wroga, wykonuje zmutowane, gwałtowne, krótkie ruchy, z których rozwścieczone zwierzę pędzi na czerwone płótno. Areny walki z bykami Walki byków z bykami odbyły się po raz pierwszy na miejskich placach o prostokątnym kształcie, typowym przykładem jest Madryt Plaza Mayor. Po ustanowieniu nowych zasad w XVIII wieku zaczęto konstruować obszary o okrągłym kształcie, aby zwierzęta nie zatykały się w kąt. Pierwszym takim placem jest La Maestrans, zbudowany w 1733 roku w Sewilli. Zazwyczaj słońce świeci głównie po jednej stronie areny, która nazywa się Sol - słońce. Strona w cieniu nazywana jest Sombra - cieniem. Największą areną na świecie, na której odbywa się walka byków, jest Plaza Monumental w Meksyku, stolicy Meksyku, która ma 55 000 widzów. W czasie, gdy nie ma walk byków, areny są wykorzystywane do różnych koncertów i innych spektakli. Kolejność prezentacji Fakt, że walka byków zaplanowana jest w Hiszpanii, ogłaszają plakaty, które zawierają standardowe sformułowania: bitwy odbywają się w takim dniu, "jeśli pogoda nie koliduje z pogodą, władze będą mogły pod przewodnictwem ...". Przewodniczący (lub prezydent - prezydent) jest burmistrzem miasta lub przedstawicielem władz cywilnych (w Hiszpanii Ministerstwo Spraw Wewnętrznych kontroluje walkę byków). Przedstawiciele Ministerstwa Spraw Wewnętrznych dają sygnały przed rozpoczęciem każdej fazy bitwy i nakazują wydawanie nagród matadorom. Prezentacja podczas walki byków składa się z trzech części, tzw. Tertów: dwa z nich zawierają "próby" (w sensie dosłownym, oznacza to szczęście, los), czasami każda z faz bitwy nazywa się tak samo. Dźwięk rury ogłasza początek każdej sekcji. Na początku pikador na koniu dokucza byka i wyczerpuje go kolcami. Za pikadorami z dwoma pstrokatymi ostrymi strzałami w dłoniach, banderillerowie chodzą wdzięcznie i spokojnie, wbili szczyty w kark byka, uciekając małymi krokami. Następnie pojawia się główny uczestnik walki byków, matador w towarzystwie kalejdoskopu, machającego jasnymi płaszczami. Dla prawdziwego torero, najważniejsze jest to, że on, ściśle przestrzegając tradycji, wykonuje ustalone choreograficzne figury, a nie w jaki sposób może uniknąć ciosów wściekłego byka. Podczas ostatniego etapu śmierci byk jest przygotowywany na śmierć przy pomocy muleta i miecza. Zwierzę musi ukończyć dziesięć minut od jego rozpoczęcia. Zabijanie byka zawsze musi być wykonane twarzą do zwierzęcia, tak abyś mógł wbić miecz między przednie żebra, aby dostać się prosto do serca i spowodować szybką śmierć. Kilka mułów wyciąga martwe zwłoki z areny i przekazuje je rzeźnikom, którzy czekają na zewnątrz. Ścinają mięso i rozdają je ubogim lub transportują je do instytucji społecznych i szpitali. Ile zarabiają torreadorzy. Ofiary byków Za swoje występy torreadorzy otrzymują wysokie honoraria, przyznają laury i honorują bohaterów narodowych. Opłata za jedną walkę na dużej arenie wynosi około 100 tysięcy dolarów. Za wszystkie walki, matador otrzymuje około 20 ran z rogiem byka. Piesze walki torreadorów zaczynają naukę od 10 roku życia i walczą od 18 do 20 lat. W wieku 40 lat przechodzą na emeryturę, a w ich życiu jest około siedmiu okresów gwiezdnych. W takich krajach jak Hiszpania, Francja i Portugalia co roku odbywa się około 6 tysięcy walk z bykami i nowalijami, w których uczestniczy ponad 30 tysięcy byków i giną. W ciągu ostatnich dwóch stuleci (19-20 w.) 63 bitwy i 350 banderillerów z pikadorami, pomocnikami i mistrzami ceremonii zginęły w bitwach w Hiszpanii. Na arenie Las Ventas w Madrycie pomniki poległych wojowników z bykami. Obok nich znajduje się pomnik Fleminga, który odkrył penicylinę, ponieważ po pojawieniu się tego antybiotyku śmiertelność matadorów została znacznie zmniejszona. Bardzo często stają się bardzo zranieni podczas bitew. Jakie nagrody są przyznawane matador, byki Jeśli byk pokazuje wyjątkową odwagę, a publiczność prosi prezydenta areny o nadanie mu życia, wówczas może otrzymać "przebaczenie". W takich przypadkach zabijanie zwierzęcia jest naśladowane przy pomocy banderilla lub po prostu rękami. Zwykle pozostawia się je do hodowli (semental). Ale byk, który zabił matadora, zostaje zabity. Należy zauważyć, że "przebaczenie" jest w rzeczywistości głównym celem walki z bykami. Zadaniem matadora jest ujawnienie i pokazanie wszystkich możliwości byka, aby społeczeństwo i prezydent walk byków otrzymały zwierzę od "wybaczenia". Minęło ponad sto lat odkąd chwalebny byk Murcielago został ułaskawiony, który był w stanie wytrzymać 24 ciosy torreadora i którego imię nosi lamborghini samochodowe. Matador, który wykazał się wyjątkowymi umiejętnościami, jest nagradzany trofeami: ma swoją własną nagrodę: po pierwsze, na prośbę publiczności, matador przechodzi koło honoru na arenie. Jeśli publiczność jest usatysfakcjonowana sztuką walki, daje mu jedno lub dwa uszy, a czasami może dać ogon byka, w takich przypadkach matador ma prawo sprzedać przeciwnika, którego pokonał. Z martwego lub umierającego zwierzęcia te części ciała są odcięte na trofea i przekazane zwycięzcy, który następnie robi zwycięstwo na arenie. Jeśli otrzymuje on co najmniej dwoje uszu podczas całej walki byków, matador jest honorowany: przewożony jest z areny na ramionach fanów (salidaen hombros). Widzowie mogą wyrazić dezaprobatę za ich milczenie, gwizdanie i rzucanie klockami na arenę, na której siedzą podczas oglądania walki. Walka o zakaz walki byków Pomimo tego, że takie zabytki Hiszpanii jak walka z bykami są ulubionym widokiem turystów i wielu Hiszpanów, w ostatnich latach pojawili się działacze przeciwstawiający się walkom byków. Sprzeciwiają się także organizacji tradycyjnych walk byków poza granicami kraju (na przykład w Rosji akcja ta trwała od 2001 do 2002 roku). Corrida nie znajduje się już na Wyspach Kanaryjskich, chociaż walki kogutów, które są tradycją lokalnych mieszkańców, trwają nadal. W 2004 r. Barcelona została ogłoszona "miastem bez walki byków", ale to oświadczenie nie nabrało mocy prawnej, ponieważ rząd centralny zajmuje się kwestiami walki. A walki byków w Barcelonie są nadal regularnie organizowane. W lipcu 2010 r. Posłowie głosowali za zakazem walki byków od 2012 r. W 2007 r. W Hiszpanii rozpoczęła się kampania zakazująca pokazu walk byków w telewizji. Pracownicy centralnego kanału TVE nie pokazują walki byków, mówili, że odmawiają demonstrowania scen przemocy i okrucieństwa, ponieważ ich programy telewizyjne są również oglądane przez dzieci. Argumentuje zwolennikom prowadzenia walk byków Walka byków w Hiszpanii - integralna część kultury ludzi. Torero demonstruje piękną sztukę, jak tancerz baletowy. Publiczność przychodzi nie patrzeć na to, jak byk jest udręczony, ale na odwagę i umiejętności uczestnika. Zwolennicy walki byków uważają, że byki cierpią jak inne zwierzęta domowe, ale śmierć byków jest inna, ponieważ umierają z godnością, a kiedy wykazują wyjątkową odwagę, mogą zostać "wybaczone" i pozostawione przy życiu. Dzięki walkom byków uratowała się unikalna rasa walczących byków, które zniknęłyby na zawsze na ziemi. Hiszpania. Tysiące ludzi pobiegło w gonitwie z bykami. Są ranni - Polsat News. Menu. Twój News Przyślij zdjęcie lub film. Wyszukiwarka. Tysiące amatorów mocnych wrażeń wzięło udział w gonitwach z bykami w Pampelunie. W czasie biegu ulicami miasta kilka osób zostało rannych. Po południu byki zmierzą się z torreadorami. Walka z bykiem to „sport” dla ludzi o mocnych nerwach. Zdecydowanie uważamy, że ciężko nazwać te rozgrywki sportem. Przynajmniej z perspektywy obserwatora. Uprzedzamy, że osoby wrażliwe na krzywdę zwierząt nie powinny brać udziału w takich wydarzeniach. Walki byków to widowiska charakterystyczne głównie dla Portugalii i Hiszpanii. Wielu z Was zapewne nie zdaje sobie sprawy, że pomiędzy hiszpańskim a portugalskim pokazem istnieje sporo różnic, których warto mieć świadomość. Zwłaszcza, jeśli planujemy w przyszłości obejrzeć walki byków na żywo. Portugalia kontra Hiszpania Portugalia W Portugalii walki byków cieszą się niesłabnącą popularnością. Bilety sprzedają się jak świeże bułeczki. Nawet mimo faktu, że w 2012 roku podniesiono na nie stawkę podatku VAT (z 6 na 13 procent). Tourady, czyli portugalskie walki byków odbywają się w wielu miastach w kraju. Bardzo popularne są w Lizbonie, Santarém, Vila Franca i Xira. Wydarzenia z myślą o turystach organizowane są w Lagos albo w Albufeira w regionie Algarve. Co ważne – podczas tourady nie wolno zabijać byka. To jedna z podstawowych różnić pomiędzy portugalskim a hiszpańskim widowiskiem. W Portugalii starcie rozpoczyna się pomiędzy bykiem, ze specjalnymi kapturkami na rogach, a jeźdźcem, ubranym w charakterystyczny XVIII-wieczny, bogato zdobiony strój. Kiedy zakończy się emocjonujący pojedynek jeden na jednego, na arenę wkraczają forcados, czyli naganiacze. Celem forcados jest okiełznanie zmęczonego już zwierzęcia, które zazwyczaj mimo wycieńczenia jest bardzo rozwścieczone. Najważniejsza rola przypada śmiałkowi, który stoi na przodzie. Jego zadaniem jest wykonanie energicznego skoku, najlepiej przez rogi byka. Następnie wszyscy starają się (bez użycia broni) powalić zwierzę na ziemię. Portugalskie walki byków to również matadorzy i pikadorzy. W zależności od regionu kraju części walki, w których biorą udział mogą się między sobą różnić. W niektórych częściach Portugalii na arenę wkracza matador z czerwoną chustą (tak jak w przypadku hiszpańskiej korridy). Chusta ma za zadanie odwrócenie uwagi byka oraz prowokowanie zwierzęcia. W innych regionach zamiast matadora pojawia się pikador, czyli jeździec z lancą, którego celem jest przewrócenie na ziemię rannego i słabego już zwierzęcia. Hiszpania Hiszpańska walka byków, zwana korridą (corrida) to proceder jeszcze bardziej drastyczny. Każdego roku w imię sportu i rozrywki ponad 30 tysięcy byków umiera w katuszach na hiszpańskich arenach. Aż 50% mieszkańców Hiszpanii jest przeciwna tego typu rozrywce. Niestety, mimo tego biznes kwitnie i rozwija się naprawdę dobrze. Zanim byk rozpocznie walkę na arenie, jest przetrzymywany w ciemnej klatce. Kiedy zostaje wypuszczony zazwyczaj jest mocno zdezorientowany i niepewny. Sytuację tę wykorzystują torreadorzy, którzy próbują wyprowadzić go z równowagi przy pomocy czerwonych peleryn, którymi machają i prowokują zwierzę, doprowadzając do wycieńczenia. Arena do corridy w Madrycie - Plaza de Toros de Las Ventas Następnie do akcji wkraczają pikadorzy na koniach. Do ich zadań należy wbijanie ostrzy w kark oraz barki byka. Ostrza są wbijane między łopatki tak głęboko, jak to tylko możliwe. W wyniku takiego działania zwierzę nie jest w stanie podnieść głowy, jest też całkowicie bezbronne i osłabione. Kiedy byk jest już bardzo słaby i obezwładniony z powodu odniesionych ran, matador przystępuje do powolnego zabijania. Przy pomocy bardzo cienkiej szpady usiłuje przebić serce lub kluczowe naczynia krwionośne. Jeśli mu się to nie udaje, asystent próbuje przebić kark. To straszne, że w dzisiejszych czasach takie rozrywki przyciągają naprawdę ogromne rzesze obserwatorów. Pomimo niechlubnej sławy dotyczącej samych widowisk z bykami w roli głównej, polecamy odwiedzenie przynajmniej raz w życiu samej areny. .

9tme1ubv10.pages.dev/662

9tme1ubv10.pages.dev/280

9tme1ubv10.pages.dev/71

9tme1ubv10.pages.dev/102

9tme1ubv10.pages.dev/52

9tme1ubv10.pages.dev/199

9tme1ubv10.pages.dev/702

9tme1ubv10.pages.dev/559

9tme1ubv10.pages.dev/613

9tme1ubv10.pages.dev/94

9tme1ubv10.pages.dev/635

9tme1ubv10.pages.dev/384

9tme1ubv10.pages.dev/319

9tme1ubv10.pages.dev/662

9tme1ubv10.pages.dev/742

walka z bykami hiszpania